1 Як ўжо многія прыклалі руку скласці аповесць пра падзеі, што адбыліся ў нас,
2 як перадалі нам тыя, што ад пачатку былі відавочцамі і служкамі Слова,
3 вырашыў і я, дакладна даследаваўшы ўсё ад пачатку, напісаць па парадку пра іх табе, найшаноўнейшы Тэофіле,
4 каб ты пераканаўся ў непарушнасці тых слоў, у якіх ты быў настаўлены.
5 Быў у дні Ірада, іудзейскага цара, адзін святар імем Захарыя з Авіявай чарады, а жонка ў яго была з дачок Ааронавых. І імя ёй — Елісавета.
6 Былі ж яны абое праведныя перад Богам, ходзячы беззаганна паводле ўсіх запаведзяў і правілаў Гасподніх.
7 І не мелі дзіцяці, бо Елісавета была бясплодная, і абое яны былі на схіле сваіх гадоў.
8 І сталася: калі ў парадку свае чарады ён служыў перад Богам,
9 паводле звычаю святарства выпаў яму жэраб кадзіць, увайшоўшы ў храм Гасподні,
10 а ўсё мноства народу малілася з надворку ў гадзіну каджэння.
11 І паказаўся яму Анёл Гасподні, стоячы праваруч кадзільнага ахвярніка.
12 І Захарыя, убачыўшы, уразіўся і страх напаў на яго.
13 Але Анёл сказаў яму: Не бойся, Захарыя, бо твая просьба пачута. І твая жонка Елісавета народзіць табе сына, і назавеш яго імем Іаан.
14 І будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэнню яго ўсцешацца.
15 Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і не будзе піць ні віна, ні сікера і Святым Духам напоўніцца яшчэ ва ўлонні сваёй маці
16 і многіх з Ізраілевых сыноў далучыць да Госпада, іхняга Бога.
17 І ён будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліі, каб сэрцы бацькоў павярнуць да дзяцей, і непакорных да розуму праведных, каб падрыхтаваць Госпаду народ дасканалы.
18 І Захарыя сказаў Анёлу: Па чым я пазнаю гэта? Бо я стары і мая жонка на схіле сваіх дзён.
19 І ў адказ яму Анёл сказаў: Я Гаўрыіл, што перад Богам стаю, і пасланы гаварыць з табою і дабравесціць табе гэта;
20 і вось, ты будзеш маўчаць і не змажаш гаварыць да дня, калі збудзецца гэта, за тое, што ты не паверыў маім словам, якія спраўдзяцца ў свой час.
21 І народ чакаў Захарыю і дзівіўся, што ён марудзіў у храме.
22 А, выйшаўшы, той не мог гаварыць з імі, і яны зрамзумелі, што ён бачыў з’явенне ў храме; а ён падаваў ім знакі і заставаўся нямы.
23 І сталася: калі скончыліся дні яго службы, ён пайшоў у свой дом.
24 Пасля ж гэтых дзён зачала яго жонка Елісавета і таілася пяць месяцаў, кажучы:
25 Так мне зрабіў Госпад ў дні, калі ласкава паглядзеў на мяне, каб зняць з мяне ганьбу сярод людзей.
26 А ў шосты месяц быў пасланы ад Бога Анёл Гаўрыіл у Галілейскі горад пад назваю Назарэт,
27 да Дзевы, заручанай з чалавекам імем Іосіф, з дому Давідавага; а імя Дзевы — Марыям.
28 І [Анёл], увайшоўшы да Яе, сказаў: Радуйся, ласкаю адораная! Госпад з Табою! [Дабраславёная Ты між жанчын!]
29 Яна ж, [убачыўшы яго], збянтэжылася ад гэтага слова і разважала, што б гэта было за прывітанне.
30 І сказаў Ёй Анёл: Не бойся, Марыям, бо знайшла Ты ласку ў Бога.
31 І вось, Ты зачнеш ва ўлонні і народзіш Сына і назавеш Яго імем Ісус.
32 Ён будзе вялікі, і Сынам Усявышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог трон Давіда, Яго бацькі,
33 і будзе цараваць Ён над домам Іякава навекі, і Яго Царству не будзе канца.
34 А Марыям сказала Анёлу: Як будзе гэта, калі мужа не знаю?
35 І ў адказ Анёл сказаў Ёй: Святы Дух зыдзе на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне цябе; таму і Святое, што народзіцца, будзе названа Сынам Божым.
36 І вось, Елісавета, Твая сваяка, — і яна зачала сына ў сваёй старасці, і гэта шосты месяц у яе, якую называюць бясплоднай,
37 бо ў Бога няма ніводнага немажлівага слова.
38 І Марыям сказала: Вось, я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне паводле твайго слова. — І Анёл адышоў ад Яе.
39 І, устаўшы, Марыям у тыя дні пайшла з паспешлівасцю ў горную мясцовасць, у горад Іуды,
40 і ўвайшла ў Захарыеў дом і прывітала Елісавету.
41 І сталася: калі пачула Елісавета Марыіна прывітанне, падскочыла дзіцятка ў яе ўлонні, і Елісавета напоўнілася Святым Духам,
42 і ўсклікнула моцным голасам і сказала: Дабраславёная Ты між жанчын і дабраславёны плод Твайго ўлоння!
43 І адкуль мне гэта, каб Маці майго Госпада прыйшла да мяне?
44 Бо вось, калі дайшоў голас Твайго прывітання да маіх вушэй, падскочыла ад радасці дзіцятка ў маім ўлонні,
45 і шчаслівая Тая, якая паверыла, што спраўдзіцца сказанае ёй ад Госпада!
46 І Марыям сказала: Мая душа ўзвялічвае Госпада,
47 і ўзрадаваўся Мой дух у Богу, Майму Збаўцу,
48 таму што глянуў Ён на паніжэнне Свае Рабы. Бо вось з гэтага часу будуць дабраслаўляць мяне ў се пакаленні;
49 бо Магутны стварыў Мне вялікае. І святое Яго імя;
50 і Яго міласэрнасць — на пакаленні і пакаленні тых, што Яго баяцца.
51 Ён стварыў сілу Сваёю рукою; рассеяў ганарлівых думкамі сэрца іх;
52 скінуў уладароў з тронаў і ўзвысіў пакорлівых,
53 галодных насыціў дабром, а багатых адаслаў ні з чым.
54 Ён прыйшоў на дапамогу Ізраілю, Свайму слузе, памятаючы пра міласэрнасць, —
55 як сказаў Ён нашым бацькам, — Аўрааму і яго патомкам.
56 Заставалася ж Марыям з ёю месяцаў са тры і вярнулася ў Свой дом.
57 А Елісавеце надышоў час радзіць, і яна нарадзіла сына.
58 І яе суседзі і сваякі пачулі, што ўзвялічыў Госпад Сваю міласэрнасць да яе, і цешыліся з ёю.
59 І сталася: у восьмы дзень прыйшлі абразаць дзіцятка, і хацелі яго назваць імем яго бацькі, Захарыем.
60 Але яго маці сказала ў адказ: Не, а будзе названы ён Іаанам.
61 І сказалі ёй: Нікога няма ў тваёй радні, хто называўся б гэтым імем.
62 І пыталіся знакамі ў яго бацькі, як ён хацеў бы, каб назвалі яго.
63 І ён, папрасіўшы дошчачку, напісаў, паведамляючы: «Яго імя — Іаана». І ўсе здзівіліся..
64 І зараз жа раскрыліся яго вусны і ажыў язык яго, і ён загаварыў, дабраславячы Бога.
65 І ахапіў страх усіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй горнай Іудзеі расказвалі пра ўсё гэта.
66 І ўсе, што чулі, бралі сабе да сэрца, кажучы: Кім жа будзе гэтае дзіцятка? — Бо і рука Гасподняя была з ім.
67 І яго бацька Захарыя напоўніўся Святым Духам і прарочыў, кажучы:
68 Дабраславёны Госпад, Бог Ізраілеў, што наведаў Свой народ і даў яму вызваленне,
69 і падняў нам рог выратавання ў доме Давіда, Свайго слугі, —
70 як сказаў ад веку вуснамі Сваіх святых прарокаў, —
71 што ўратуе нас ад нашых ворагаў і ад рукі ўсіх ненавіснікаў нашых,
72 створыць міласэрнасць нашым бацькам і ўспомніць Свой святы запавет,
73 клятву, якой пакляўся нашаму бацьку Аўрааму, што дасць нам,
74 бясстрашна, выбавіўшы з рукі ворагаў, служыць Яму
75 ў святасці і праведнасці перад Ім ва ўсе нашы дні.
76 І ты, дзіцятка, будзеш звацца прарокам Ўсявышняга, бо ты пойдзеш перад [абліччам] Госпада, каб падрыхтаваць Яму дарогі,
77 каб даць Яго народу пазнаць выратаванее ў адпушчэнні іх грахоў,
78 праз сардэчную міласэрнасць нашага Бога, у якой наведае нас Усход з вышыні,
79 каб даць святло тым, што сядзяць у цемры і смяротным цені, і скіраваць нашы ногі на дарогу міру.
80 Хлопчык жа рос і ўмацоўвася духам, і быў ён у пустэльнях да дня свайго з’яўлення перад Ізраілем.