1 Мудрая жонка будуе сабе дом, а неразумная руйнуе яго сваімі рукамі.
2 Хто ходзіць проста, той баіцца ГОСПАДА, а хто крывіць шляхі свае, той грэбуе Ім.
3 У вуснах неразумнага дубец пыхлівасьці, а вусны мудрых захоўваюць іх.
4 Дзе няма скаціны, там ясьлі пустыя, але багата прыбытку ад сілы вала.
5 Сьведка праўдзівы ня схлусіць, а сьведка фальшывы дыхае няпраўдай.
6 Насьмешнік шукае мудрасьці, і яе няма, але веданьне лёгкае для разумнага.
7 Адыйдзі ад чалавека дурнога, бо ня знойдзеш вуснаў разумных.
8 Мудрасьць разумнага — у разуменьні шляху свайго, а неразумнасьць дурняў — у ашуканстве.
9 Неразумныя сьмяюцца з віны, а пасярод правых — зычлівасьць.
10 Сэрца ведае горыч душы сваёй, і ў радасьць ягоную ня ўвойдзе чужынец.
11 Дом бязбожнікаў будзе зьнішчаны, а намёт правых закрасуе.
12 Ёсьць шлях, які слушны ў вачах чалавека, але канец яго — шляхі сьмерці.
13 І ў часе сьмеху баліць сэрца, і заканчэньне радасьці — смутак.
14 Падступны сэрцам насыціцца шляхамі сваімі, а добры чалавек — сваімі.
15 Неразумны верыць кожнаму слову, а разумны разважае пра крокі свае.
16 Мудры баіцца і адварочваецца ад зла, а дурны гняўлівы і самаўпэўнены.
17 Скоры на гнеў робіць дурасьць, а чалавек зламысны зьненавіджаны.
18 Неразумныя атрымліваюць у спадчыну дурасьць, а разумныя ўкарануюцца веданьнем.
19 Ліхія паклоняцца перад добрымі, а бязбожнікі — каля брамаў праведнікаў.
20 Бедны зьненавіджаны нават бліжнім сваім, але шмат тых, хто любіць багатага.
21 Хто цураецца бліжняга свайго, той грашыць, а хто літуецца над бедным, той шчасьлівы.
22 Ці ж не заблукалі тыя, якія задумляюць зло? Але міласэрнасьць і праўда будзе тым, якія задумляюць добрае.
23 З кожнае працы будзе прыбытак, а ад пустых словаў — толькі нястача.
24 Карона мудрых — багацьце іхняе, а вянок дурняў — глупства іхняе.
25 Сьведка праўдзівы ратуе душы, а хлусьлівы дыхае няпраўдай.
26 У страху перад ГОСПАДАМ моцная пэўнасьць, і для сыноў Сваіх Ён будзе прыстанішчам.
27 Страх перад ГОСПАДАМ — крыніца жыцьця, каб пазьбегнуць пастак сьмерці.
28 У мностве народу веліч валадара, а ў малалікасьці людзей — загуба князя.
29 У павольнага на гнеў багата розуму, а запальчывы выяўляе дурасьць.
30 Лагоднае сэрца — жыцьцё для цела, а зайздрасьць — парахненьне косткам.
31 Хто прыгнятае ўбогага, той зьневажае Творцу ягонага, але шануе Яго той, хто літуецца над бедным.
32 Бязбожнік будзе адкінуты за ліхоцьце сваё, а праведнік і пры сьмерці сваёй мае надзею.
33 У сэрцы разумнага жыве мудрасьць, і паміж дурняў яна вядомая.
34 Праведнасьць узвышае народ, а грэх — ганьба для народаў.
35 Зычлівы валадар да слугі разумнага, але абурэньне ягонае на таго, хто асаромлівае яго.