И тотчас отец отрока воскликнул со слезами: верую, Господи! помоги моему неверию.
І адразу, загаласіўшы, бацька хлопца сказаў праз сьлёзы: «Веру, Госпадзе! Дапамажы майму недаверству».
І адразу хлопцаў бацька ўсклікнуў са сьлязьмі: веру, Госпадзе! памажы майму няверству.
Адразу бацька хлопчыка, плачучы, гаварыў уголас: «Веру, Госпадзе, дапамажы майму недавер’ю».
І якга айцец дзяцюкоў гукнуў ізь сьлязьмі: «Веру, Спадару! памажы маёй няверы».
І зараз, загаласіўшы, бацька хлопца сказаў праз сьлёзы: Госпадзе! памажы́ майму недаве́рству!
І адразу, усклíкнуўшы, хло́пцаў бацька са слязьмí сказаў: верую, Госпадзі! памажы́ майму няве́р’ю!
Бацька хлопца адразу ўсклікнуў, кажучы: «Веру, памажы майму бязвер’ю».
[І] адразу, усклікнуўшы, хлопцаў бацька [са слязьмі] сказаў: Верую, [Госпадзе], дапамажы майму нявер’ю.
І адразу загаласіўшы бацька хлопца са сьлязьмі казаў: веру, Госпадзе! памажы мне (пры маёй) слабой веры.
І адразу загаласіўшы бацька хлопца сказаў із сьлязмі: Веру, памажы, Усеспадару, няверы маёй!