Впрочем, если захочу хвалиться, не буду неразумен, потому что скажу истину; но я удерживаюсь, чтобы кто не подумал о мне более, нежели сколько во мне видит или слышит от меня.
Бо калі захачу хваліцца, ня буду неразумным, бо скажу праўду; але я шкадую сябе, каб ніхто не падумаў пра мяне больш, чым бачыць у-ва мне або чуе ад мяне.
Урэшце, калі захачу хваліцца, ня буду неразумны, бо скажу праўду; але я ўстрымліваюся, каб хто не падумаў пра мяне болей, чым колькі ўва мне бачыць, альбо чуе ад мяне.
Калі і захачу хваліцца, не буду неразумным, бо скажу праўду. Але стрымліваюся, каб хто не падумаў пра мяне больш, чым ува мне бачыць або ад мяне чуе.
Бо калі я зычу хваліцца, я ня буду неразумны, бо скажу праўду; але я ўзьдзержуюся, каб хто не падумаў празь мяне балей, чымся колькі ў імне бача, або чуе ад мяне.
Калі-ж захачу хваліцца, ня буду дурным, бо скажу праўду; але я стрымліваюся, каб хто не падумаў аба мне́ бале́й, чым у-ва мне́ бачыць або чуе ад мяне́.
Калі ж захачу пахваліцца, то не буду неразумным, бо скажу ісціну; але я ўстрымліваюся, каб хто не падумаў пра мяне звыш таго, што бачыць ува мне ці чуе ад мяне.
Калі захачу пахваліцца, не буду неразважлівым, бо скажу праўду. Але я ўстрымліваюся, каб хто не падумаў пра мяне болей, чым ува мне бачыць або чуе ад мяне
Бо калі я захачу пахваліцца, то не буду неразумным, бо я скажу праўду; але я ўстрымліваюся, каб не падумаў хто пра мяне звыш таго, што бачыць і чуе ад мяне.
Бо калі б я захацеў пахваліцца, дык ня буду няразумным, таму што скажу праўду; але я ўстрымліваюся, каб хто ня падумаў аба мне болей, чым ува мне бачыць альбо што ад мяне чуе.
Каліб навет захацеў хваліцца, дык не без розуму, бо сказаўбы праўду; але я стрымоўваюся, каб хто не падумаў аба мне болей, чым у-ва мне бачыць, або ад мяне я ня чуе.