1 Рука СПАДАРОВА была на імне і вывяла мяне ў духу СПАДАРОВЫМ, і пастанавіла мяне сярод даліны, а яна была поўная касьцей,
2 І абвёў мяне навокал, навокал, і гля, было іх вельма шмат на зьверху даліны, і гля, вельма сухія.
3 І сказаў імне: «Сыну людзкі! ці ажывуць гэтыя косьці?» І я сказаў: «Спадару СПАДАРУ, Ты ведаеш».
4 І сказаў імне: «Праракай праз гэтыя косьці і скажы ім: "Косьці сухія, слухайце слова СПАДАРОВА".
5 Гэтак кажа Спадар СПАДАР гэтым касьцём: "Вось, Я ўвяду дух у вас, і вы ажывіце;
6 І дам на вас жылы, і аблажу вас целам, і абцягну вас скураю, і ўлажу дух у вас, і вы ажывіце; і даведаецеся, што Я — СПАДАР"».
7 Дык Я праракаў, як імне было расказана; і як Я праракаў, быў гук, і вось рух, і косьці бліжыліся, косьць да косьці свае.
8 І я глядзеў: гля, жылы а цела паказаліся на іх, і скура абцягнула іх зьверху; але ня было духу ў іх.
9 І сказаў імне: «Праракай да духа, праракай, сыну людзкі, і скажы духу: "Гэтак кажа Спадар СПАДАР: ’Прыходзь ад чатырох вятроў, душа, і дыхай на гэтых забітых, і яны ажывуць’"».
10 Дык я праракаў, як расказана імне; і ўвыйшоў у іх дух; і яны ажылі, і сталі на ногі свае — войска вельмі, вельмі вялікае.
11 І сказаў імне: «Сыну людзкі! гэтыя косьці — гэта цэлы дом Ізраеляў. Вось, яны кажуць: "Нашыя косьці высахлі, і надзея наша загінула, мы адарваныя".
12 Затым праракай і скажы ім: "Гэтак кажа Спадар СПАДАР: ’Абач, Я адчыню грабы вашы, і ўзьвяду вас із грабоў, людзе Мой, і прывяду вас да зямлі Ізраелявае.
13 І даведаецеся, што Я — СПАДАР, як Я адчыню грабы вашыя, людзе Мой, і ўзьвяду вас із грабоў вашых,
14 І ўлажу дух Мой у вас, і вы ажывіце, і памяшчу вас у зямлі вашай; тады вы даведаецеся, што Я, СПАДАР, казаў і здойсьніў’, — агалашае СПАДАР"».
15 Было імне слова СПАДАРОВА, кажучы:
16 «Ты ж, сыну людзкі, вазьмі сабе дзерва й напішы на ім: "Юду а сыном Ізраелявым, сябром ягоным"; тады вазьмі другі кавалак дзерва й напішы на ім: "Язэпу дзерва Яхрэмава і ўсяго дому Ізраелявага, сяброў ягоных".
17 І дабліж іх адно да аднаго ў вадно дзерва, і яны стануць адным у руццэ Тваёй.
18 І як будуць гукаць табе сынове люду твайго, кажучы: "Ці не зьясьніш нам, што гэта ў цябе?"
19 Кажы ім: "Гэтак кажа Спадар СПАДАР: ’Абач, Я бяру дзерва Язэпава, каторае ў руццэ Яхрэмавай і ў пакаленьняў Ізраелявых, сяброў Ягоных, і прылажу іх да яго, да дзерва Юдзінага, і ўчыню іх адным дзервам, і яны будуць адным у руццэ Маёй’".
20 І будуць дзервы, на каторых ты напішаш, у руццэ Тваёй перад ачыма іхнымі;
21 І кажы ім: "Гэтак кажа спадар СПАДАР: ’Гля, Я вазьму сыноў Ізраелявых з памеж народаў, куды яны пайшлі, і зьбяру іх зусюль, і прывяду іх да зямлі іхнае.
22 І ўчыню іх адным народам у зямлі, на горах Ізраелявых, і адзін кароль будзе каралём у іх, наперад яны ня будуць двума народамі ані будуць падзеленыя на два каралеўствы.
23 І наперад ня будуць плюгавіцца балванамі сваімі ані абрыднымі рэчмі сваімі, ані якімі-колечы выступамі сваімі, але Я вывальню іх із усіх мясцовасьцяў жыцьця іхнага, ідзе яны грашылі, і ачышчу іх, і будуць Імне людам, а Я буду ім Богам.
24 І Давід, слуга Мой, будзе каралём над імі, і адзін пастыр будзе ў вусіх іх; таксама будуць хадзіць у судох Маіх, і дзяржаць уставы Мае, і паўніць іх.
25 І будуць жыць на зямлі, што Я даў Якаву, слузе Свайму, на каторай жылі айцове вашы; яны будуць жыць на ёй, і дзеці іхныя, і дзеці дзяцей іхных на векі; і слуга Мой Давід будзе князям у іх на векі.
26 І ўчыню змову супакою зь імі, яна будзе змоваю вечнай зь імі; і памяшчу іх, і памножу іх, і пастанаўлю сьвятыню Сваю сярод іх назаўсёды.
27 І вітальня Мая будзе зь імі; але, Я буду ім Богам, а яны будуць Імне людам.
28 І даведаюцца народы, што Я, СПАДАР, пасьвячаю Ізраеля, як сьвятыня Мая будзе сярод іх на заўсёды’"».