1 Мудрасць пабудавала сабе дом і выцесала сем калон;
2 закалола ахвяры свае, развяла віно і прыгатавала свой стол.
3 Паслала служанак сваіх, каб клікалі ў замак з узвышшаў гарадскіх:
4 «Калі ёсць хто просты чалавек, хай прыйдзе да мяне!» А неразумнаму казала:
5 «Прыходзьце, ежце хлеб мой і піце віно, якое я развяла для вас;
6 пакіньце глупства і жывіце, і хадзіце па дарогах разважлівасці».
7 Хто вучыць кпліўца, сам сабе робіць несправядлівасць; а хто ганьбіць бязбожніка, сябе заплямлівае.
8 Не ганьбуй насмешніка, каб ён не зненавідзеў цябе, ганьбуй мудрага — і будзе ён цябе любіць.
9 Кажы мудраму — і ён стане мудрэйшы, вучы справядлівага — і ён павялічыць веды.
10 Пачатак мудрасці — страх Госпадаў, а веданне Святога — разважлівасць.
11 Бо праз мяне дні твае павялічацца і прыбавяцца табе гады жыцця.
12 Калі будзеш мудры — будзеш мудры для самога сябе, кпліўцам будзеш — будзеш сам несці ліха.
13 Жанчына бязглуздая — крыклівая, неразумная і што нічога не ведае,
14 сядзіць яна каля дзвярэй дома свайго на зэдліку і на ўзвышшах горада,
15 каб заклікаць тых, хто праходзіць па дарозе, і тых, хто ідзе шляхам сваім:
16 «Хто бязглузды, хай звернецца да мяне». А неразумнаму сказала яна:
17 «Воды крадзеныя — саладчэйшыя, а схаваны хлеб — смачнейшы».
18 І не ведае яна, што там цемра і што ў глыбінях апраметнай — госці яе.