Библия » Псалтирь 41:7
Luther Bibel 1984
Псалтирь глава 41 стих 7
Унывает во мне душа моя; посему я воспоминаю о Тебе с земли Иорданской, с Ермона, с горы Цоар.
І калі хто прыйдзе пабачыць мяне, гаворыць марнае, сэрца ягонае напаўняецца зласьлівасьцю, і як выйдзе, гаворыць гэта.
І калі хто прыходзіць наведаць мяне, то кажа ўсякія недарэчнасці. Сэрца яго збірае сабе правіннасці, і, выйшаўшы вонкі, ён пачынае плявузгаць.
І калі хто давядаецца да мяне, ён пустое гукае; сэрца ягонае зьбірае да сябе крыўду; выходзе вонкі, каб гукаць.
І, калі прыдзе ў адведзіны хто да мяне, гаворыць няшчыра; сэрца ягонае злосьцяй напоўнена; а выйдзе, дык лаець мяне.
І калі хто прыходзіць наведаць мяне, ён кажа няпраўду. Сэрца ягонае напоўнена злосьцяй; і як выйдзе вонкі, дык ла́е мяне.