1 І сталася: калі натоўп ціснуўся да Яго, каб слухаць слова Божае, а Ён стаяў каля возера Геннісарэцкага,
2 убачыў Ён дзве лодкі, што стаялі пры возеры; а рыбаловы, выйшаўшы з іх, мылі сеткі.
3 І, увайшоўшы ў адну з лодак, якая была Сіманава, Ён папрасіў яго трошкі адплыць ад берага; і, сеўшы, з лодкі вучыў натоўпы.
4 А калі перастаў гаварыць, сказаў Сіману: Адплыві на глыбіню і спусціце вашы сеткі для лову.
5 І ў адказ Сіман сказаў: Настаўніку, цэлую ноч мы працавалі нічога не злавілі; але на Тваё слова спушчу сеткі.
6 І, зрабіўшы гэта, яны злавілі вялікае мноства рыбы, аж іх сеткі прарываліся.
7 І яны далі знак супольнікам у другой лодцы, каб прыйшлі дапамагчы ім; і тыя падышлі і напоўнілі абедзве лодкі, так што яны патаналі.
8 Убачыўшы ж гэта, Сіман Пётр прыпаў да Ісусавых калень, кажучы: Адыдзі ад мяне, бо я чалавек грэшны, Госпадзе.
9 Таму што жах агарнуў яго ўсіх, што былі з ім, ад улову рыбы, якую яны злавілі,
10 гэтак жа і Іякава, і Іаана, Зевядзеевых сыноў, што былі Сіманавымі таварышамі. І сказаў Сіману Ісус: Не бойся; з гэтага часу ты будзеш лавіць людей.
11 І яны, выцягнуўшы лодкі на бераг, пакінулі ўсё і пайшлі ўслед за Ім.
12 І сталася: калі Ён быў у адным з гарадоў, вось, прыйшоў адзін чалавек, увесь у праказе; убачыўшы ж Ісуса, ён упаў ніцма і маліў Яго, кажучы: Госпадзе, калі Ты хочаш, можаш ачысціць мяне.
13 І, працягнуўшы руку, Ён дакрануўся да яго, кажучы: Хачу, ачысціся! І адразу праказа адышла ад яго.
14 І Ён загадаў яму нікому не казаць: Але пайдзі, пакажыся святару і прынясі ахвяру за сваё ачышчэнне, як наказаў Майсей, у сведчанне ім.
15 Але тым больш пашырыўся погалас пра Яго, і зыходзіліся вялікія натоўпы, каб слухаць і вылечыцца ад сваіх немачаў.
16 Ён жа адыходзіў у пустэльныя месцы і маліўся.
17 І сталася: аднаго дня, калі Ён вучыў і сядзелі фарысеі і настаўнікі закона, што прыйшлі з усіх галілейскіх і іудзейскіх паселішчаў і з Іерусаліма; і сіла Гасподняя была ў Яго для вылечвання [іх].
18 І вось людзі прынеслі на пасцелі чалавека, які быў спаралізаваны, і спрабьавлаі ўнесці яго і пакласці перад Ім.
19 І не знайшоўшы, як унесці яго з-за натоўпу, яны падняліся на дах, праз чарапіцу апусцілі яго з пасцеллю на сярэдзіну перад Ісусам.
20 І Ён, убачыўшы іх веру, сказаў: Чалавеча, дараваны табе твае грахі.
21 І пачалі разважаць кніжнікі і фарысеі, кажучы: Хто гэты чалавек, што кажа богазнявагу? Хто можа дараваць грахі, акрамя аднаго Бога?
22 Ісус жа, уведаўшы іх разважанні, у адказ ім сказаў: Што разважаеце ў сваіх сэрцах?
23 Што лягчэй: сказаць: «Дараваны табе твае грахі» ці сказаць: «Устань і хадзі»?
24 Але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі дараваць грахі, — Ён сказаў спаралізаванму: Табе кажу: устань, і, узяўшы сваю пасцель, ідзі ў свой дом.
25 І ён, адразу ўстаўшы перад імі, узяўшы тое, на чым ляжаў, пайшоў у свой дом, славячы Бога.
26 І жах ахапіў усіх, і яны славілі Бога, і былі перапоўненыя страху, кажучы: Сёння мы ўбачылі незвычанае.
27 І пасля гэтага Ён выйшаў і ўбачыў зборышча падаткаў імем Левій, што сядзеў на месцы збору падаткаў, і сказаў яму: Ідзі ўслед за Мною.
28 І той, пакінуўшы ўсё, устаў і пайшоў услед за Ім.
29 І зрабіў Левій для Яго вялікі пачастунак у сваім доме, і была вялікая грамада зборшчыкаў падаткаў і іншых, што з імі ўзлягалі.
30 І наракалі фарысеі і іх кніжнікі, кажучы да Яго вучняў: Чаму вы ясце і п’яце са зборшчыкамі падаткаў і грэшнікамі?
31 І ў адказ Ісус сказаў ім: Не здаровыя маюць патрэбу ў доктары, а хворыя;
32 Я прыйшоў заклікаць не праведнікаў, а грэшнікаў на пакаянне.
33 Яны ж сказалі Яму: [Чаму] Іаанавы вучні часта посцяць і твораць малітвы, гэтак жа і фарысейскія, а Твае — ядуць і п’юць?
34 Ісус жа сказаў ім: Ці вы можаце прымусіць пасціць сыноў шлюбнага пакоя, калі з імі малады?
35 Але прыйдуць дні, калі будзе ўзяты ад іх малады, у тыя дні, будуць яны пасціць.
36 Сказаў жа і прыпавесць ім: Ніхто не накладзе латкі на старое адзенне, адарваўшы ад новага адзення; калі ж не — і новае разарве і да старога не прыдасца латка ад новага.
37 І ніхто не ўлівае маладое віно ў старыя бурдзюкі; калі ж не — маладое віно прарве бурдзюкі, і само выцячэ і бурдзюкі прападуць;
38 а маладое віно трэба ўліваць у новыя бурдзюкі [і зберагаецца тое і другое].
39 [І] ніхто, піўшы старое, не захоча [адразу] маладога; бо кажа: «Старое — лепшае».