1 Слухайце, дзеці, настаўленьня бацькавага, і зважайце, каб навучыцца розуму;
2 бо я дам вам добрую навуку. Не адкідайце наказу майго.
3 Бо і я быў сын у бацькі майго, пяшчотна любімы і адзіны ў маці маёй.
4 І ён вучыў мяне і казаў мне: хай будуць у сэрцы тваім словы мае; захоўвай наказы мае і жыві.
5 Здабывай мудрасьць, набывай розум; не забывай гэтага і ня цурайся слоў маіх, а кіруйся імі!
6 Не адкідай яе, і яна будзе ахоўваць цябе; любі яе, і яна будзе цябе берагчы.
7 Аснова мудрасьці: набывай мудрасьць і за ўсё, што маеш, набывай розум.
8 Высока цані яе, і яна ацэніць цябе; яна акрые славай цябе, калі ты прыгорнеш яе;
9 ускладзе на галаву тваю прыгожы вянок, падаруе табе цудоўны вянок.
10 Слухай, сыне мой, і прымі словы мае, — і памножацца гады твайго жыцьця.
11 Я паказваю табе шлях мудрасьці, вяду цябе па сьцежках простых.
12 Калі пойдзеш, крокам тваім ня будзе завады, і калі пабяжыш, не спатыкнешся.
13 Моцна трымайся наказу, не адкідай, захоўвай яго; бо ён — жыцьцё тваё.
14 Ня выходзь на сьцежку бязбожнікаў, і не хадзі па дарозе ліхіх;
15 пакінь яе, не хадзі ёю, ухіляйся ад яе і праходзь міма.
16 бо яны не заснуць, пакуль ня ўчыняць ліхога; прападзе сон у іх, пакуль яны не давядуць каго да падзеньня;
17 бо яны ядуць хлеб беззаконьня і п’юць віно рабунку.
18 Сьцежка праведных — як сьвяціла прамяністае, якое болей і болей сьвятлее да поўнага дня.
19 А шлях бязбожных — як цемра; яны ня ведаюць, на што спатыкнуцца.
20 Сыне мой! слоў маіх слухайся, і да прамоваў маіх нахілі тваё вуха;
21 хай не адыдуць яны ад вачэй тваіх; захоўвай іх усярэдзіне сэрца твайго:
22 бо яны жыцьцё таму, хто знайшоў іх, і ацаленьне ўсяму яго целу.
23 Больш за ўсё запаветнае захоўвай сэрца тваё; бо ў ім — крыніца жыцьця.
24 Адкінь ад сябе ілжывасьць вуснаў, і круцельства языка адхісьні ад сябе.
25 Вочы твае хай наперад глядзяць, і позірк твой хай скіраваны будзе перад табою.
26 Абдумай сьцежку назе тваёй, і ўсе дарогі твае хай будуць пэўныя.
27 Ня ўхіляйся ні направа, ні налева; адвядзі нагу тваю ад ліхога.