1 І згукаўшы двананцацёх вучанікаў Сваіх, даў ім моц а ўладу над усімі нячысьцікамі і лячыць ад хваробаў.
2 І паслаў іх абяшчаць гаспадарства Божае і ўздараўляць хворых.
3 І сказаў ім: «Не бярыце нічога ў дарогу, ані посаха, ані капшука, ані хлеба, ані грошы, ані майце кажны двух адзецьцяў.
4 І ў які-лень дом увыйдзеце, там заставайцеся і стуль адыходзьце.
5 А калі йдзе ня прыймуць вас, выходзячы зь места таго, атрасіце таксама й тый пыл із ног сваіх, на сьветчаньне на іх.
6 І вышаўшы, хадзілі скрозь па местачках, абяшчаючы Дабравесьць і ўздараўляючы ўсюдых.
7 Пачуў Гірад чацьвертнік праз усе, што Ён дзеяў, і заклапаціўся, бо некатрыя дзейкалі, што Яан ускрэс ізь мертвых;
8 А іншыя, што Ільля зьявіўся, і іншыя, што адзін із старавечных прарокаў ускрэс.
9 І сказаў Гірад: «Яана я сьцяў; хто ж ё гэта, праз каторага я чую такое?» І стараўся бачыць Яго.
10 І апосталы, зьвярнуўшыся, паведалі Яму, што зрабілі; і Ён, узяўшы іх, адышоў асобна на пустыннае месца места Віфсаіды.
11 А груд, даведаўшыся, пайшоў за ім; і Ён веціў іх, і гукаў ім праз гаспадарства Божае, і ўздараўляў тых, што патрабавалі ўздараўленьня.
12 І як дзень пачаў хінуцца да вечара, тады прыступілі двананцацёх і сказалі Яму: «Распусьці гурбу, каб яны пайшлі да акалічных местачкаў а сёлаў начаваць, каб знайшлі еміны, бо мы тут на пустынным месцу».
13 Але Ён сказаў ім: «Вы дайце ім есьці». Яны ж сказалі: «У нас няма балей за пяць букаткаў і дзьве рыбы; хіба пайсьці й купіць ежы ўсяму люду гэтаму?»
14 Бо іх было каля пяцёх тысячаў чалавекаў. Але Ён сказаў вучанікам Сваім: «Рассадзіце іх грудамі па пяцьдзясят».
15 І яны зрабілі так, і рассадзілі ўсіх.
16 Тады Ён узяў пяць букаткаў і дзьве рыбы, глянуўшы на неба, і дабраславіў іх, і ламіў, і даваў, вучанікам, пасуліць кажнаму з гурбы.
17 І елі, і пад’елі, і ўзялі лішніцы двананцаць кашоў кавалкаў.
18 І сталася, як Ён маліўся апрыч, што вучанікі Ягоныя былі зь Ім. І Ён папытаўся ў іх, кажучы: «За каго Мяне гурба мае?»
19 Яны, адказуючы, сказалі: «За Яана Хрысьціцеля, а некатрыя за Ільлю, а іншыя, што адзін із старавечных прарокаў ускрэс».
20 Ён сказаў ім: «А вы за каго Мяне маеце?» Пётра, адказуючы, сказаў: «За Хрыста Божага.
21 Але Ён стродка расказаў нікому гэтага не казаць,
22 Кажучы: «Сын Людзкі мае шмат цярпець, і быць адхіненым старцамі а найвышшымі сьвятарамі а кніжнікамі, і быць забітым, а на трэйці дзень ускрэснуць».
23 І сказаў усім: «Калі хто хоча йсьці за Імною, адрачыся самога сябе, бяры крыж свой на кажны дзень і йдзі за Імною.
24 Бо хто хоча жыцьцё свае захаваць, тый згубе яго; а хто згубе жыцьцё свае дзеля Мяне, тый захавае яго.
25 Бо што за карысьць людзіне прыдбаць увесь сьвет, а сябе самога загубіць альбо сабе пашкодзіць?
26 Бо хто засароміцца Мяне а словаў Маіх, таго Сын Людзкі засароміцца, як прыйдзе ў славе Сваёй а Айцовай а сьвятых ангілаў.
27 «Бо кажу вам праўду: ё некатрыя із стаячых тут, каторыя не паспытаюцца сьмерці, пакуль не абачаць гаспадарства Божага».
28 І сталася за дзён восьмі ад гэтае мовы, што, узяўшы Пётру, Яана а Якава, узышоў Ён на гару маліцца.
29 І сталася, як маліўся, што выгляд віду Ягонага адмяніўся, і адзецьце Ягонае стала белае, бліскучае.
30 І вось, два мужы мужавалі зь Ім, каторыя былі Масей а Ільля.
31 Зьявіўшыся ў славе, мужавалі праз выхад Ягоны, каторы Ён меў зьдзеяць у Ерузаліме.
32 А Пётра а былыя зь ім ацяжараныя былі сном; а як прачхнуліся, абачылі славу Ягоную і двух мужоў, што стаялі зь Ім.
33 І сталася, як яны адходзілі ад Яго, што Пётра сказаў Ісусу: «Вучыцелю, добра нам тут быць: зрабіма тры буданы, адзін Табе, і адзін Масею, і адзін Ільлі», ня ведаючы, што гукаў.
34 Як ён гэтак гукаў, найшоў булак і ахінуў іх; і яны спалохаліся, як увыйшлі ў булак.
35 І пачуўся голас із булаку, кажучы: «Гэта Сын Мой любовы; Яго слухайце».
36 Як пачуўся голас гэты, Ісус застаўся адзін. І яны маўчэлі, і нікому не казалі тых дзён нічога з таго, што бачылі.
37 І сталася, што наступнога дня, як яны зышлі з узгорку, шмат гурбы пераняло Яго.
38 І вось, чалавек із гурбы загукаў, кажучы: «Вучыцелю! малю Цябе, глянь на сына майго, бо ён — адзінае дзяцё мае.
39 Яго хапае дух, і ён зьнецікі крычыць, і кідае ім ізь пенаю; і, раніўшы яго, ледзь адыходзе ад яго.
40 І я прасіў вучанікаў Тваіх выгнаць яго, але яны не маглі».
41 Ісус жа, адказуючы, сказаў: «О родзе няверны а крутадушны! пакуль буду з вамі і буду цярпець вас? Прывядзі сына свайго сюды».
42 І як тый яшчэ йшоў, нячысьцік ірваў яго і моцна кідаў; але Ісус зганіў нячысьціка, і ўздаравіў дзяцюка, і аддаў яго айцу ягонаму.
43 І зумяваліся усі з магутнасьці сілы Божае. А як усі дзіваваліся з усяго, што ўчыніў Ісус, Ён сказаў вучанікам Сваім:
44 «Улажыце вы сабе ў вушы словы гэтыя: Сын Людзкі будзе выданы ў рукі людзкія».
45 Але яны не разумелі слова гэтага, і яно было цьмянае ім, каб яны не спатачылі яго; і пытацца ў яго праз гэтае слова баяліся.
46 Узьнікла сьпярэчка памеж іх, каторы зь іх быў бы найвялікшы.
47 Ісус жа, ведаючы сьпярэчкі сэрца іхнага, узяўшы дзяцё, пастанавіў яго ля сябе
48 І сказаў ім: «Хто прыйме дзяцё гэтае ў імя Мае, Мяне прыйме; а хто прыйме Мяне, прыйме таго, хто паслаў Мяне; бо хто найменшы памеж усіх вас, тый будзе вялікі».
49 І Яан, адказуючы, сказаў: «Вучыцелю! мы бачылі чалавека, што імям Тваім выганяў нячысьцікаў, і забаранілі яму, бо ён ня ходзе з намі».
50 А Ісус сказаў яму: «Не бараніце, бо хто ня супроці нас, тый за нас».
51 І сталася, як бліжэў час, што Ён меў быць узяты ўгару, Ён станаўко пастанавіў ісьці да Ерузаліму.
52 І паслаў пасланцоў перад відзеньням Сваім; і яны пайшлі, і ўвыйшлі ў сяло самарскае, каб зрабіць прыгатову Яму.
53 І не прынялі Яго, бо відзеньне Ягонае было зьвернена да Ерузаліму.
54 І, бачачы гэта, вучанікі Ягоныя, Якаў а Яан, сказалі: «Спадару! калі хочаш, мы скажам, каб агонь зышоў зь неба й спаліў іх, як і Ільля зрабіў?».
55 Але Ён, абярнуўшыся, зганіў іх, кажучы: «Ня ведаеце, чыйго вы духу;
56 Бо Сын Людзкі ня прышоў губіць жыцьці людзкія, але спасаць». І пайшлі да другога сяла.
57 І сталася, што, як яны йшлі дарогаю, хтось сказаў Яму: «Я пайду за Табою, куды толькі Ты пойдзеш».
58 Ісус жа сказаў яму: «Лісы маюць норы, і птушкі нябёсныя — гнезды, але Сын Людзкі ня мае йдзе галавы прытуліць».
59 І сказаў другому: «Ідізі за Імною». Але ён сказаў: «Спадару! дазволь імне сьпярша пайсьці й пахаваць айца свайго».
60 Ісус сказаў яму: «Няхай мертвыя хаваюць мертвых, але ты йдзі й абяшчай гаспадарства Божае».
61 І іншы таксама сказаў: «Спадару! я пайду за Табою, але дазволь імне сьпярша пайсьці разьвітацца з хатнімі сваімі».
62 Ісус жа сказаў яму: «Ніхто, хто кладзець руку сваю на плуг і азіраецца назад, ня гожы да гаспадарства Божага».