1 Ісус жа поўны Духа Сьвятога вярнуўся ад Ярдану, і паведзены быў Духам у пустэльню;
2 (дзе Ён) сорак дзён быў спакуша́ны ад д’ябла і нічога ня зьеў у гэныя дні; а як яны скончыліся, урэшце захацеў есьці;
3 І сказаў Яму д’ябал: калі Ты Сын Божы, скажы гэтаму камню, каб стаў хлебам.
4 І сказаў Ісус яму, кажучы: напісана, што «ня хлебам адным будзе жыць чалавек, але ўсякім Словам Божым». (Другазак. 8:3)
5 І, узьвёўшы Яго на высокую гару, д’ябал паказаў Яму ўсе гаспадарствы сусьвету ў імгненьне часу,
6 і сказаў Яму д’ябал: Табе дам усю ўладу гэтую і славу іхную, бо (яна) мне аддадзена, і я, калі каму хачу, даю яе;
7 І вось калі Ты паклонішся перада мною, усё будзе Тваё.
8 І сказаў яму Ісус, адказаўшы: адыйдзі ад Мяне, шатан; бо напісана: Госпаду Богу твайму кланяйся і Яму аднаму служы (Другазак. 6:13).
9 І павёў Яго ў Ярузалім, і паставіў Яго на крыле Сьвятыні, і сказаў Яму: калі Ты Сын Божы, кінься адгэтуль уніз;
10 бо напісана: «Ангелам Сваім накажа пра Цябе зьберагчы Цябе»;
11 і таксама: «на руках панясуць Цябе, каб (Ты) ня выцяўся аб камень Нагою Тваёю» (Пс. 91:11−12).
12 І, адказаўшы, Ісус сказаў яму: сказана: ня спакушай Госпада, Бога Твайго (Другазак. 6:16).
13 І, скончыўшы ўсё спакушэньне, д’ябал адыйшоў ад Яго да пэўнага часу.
14 І вярнуўся Ісус у сіле Духа ў Галілею, і разыйшлася чутка пра Яго па ўсім навакольлі.
15 І Ён вучыў у сынагогах іхных, праслаўляемы ўсімі.
16 І прыйшоў у Назарэт, дзе быў узгадаваны, і ўвайшоў, па звычаю Свайму, у дзень суботні ў сынагогу, і ўстаў чытаць.
17 І пада́лі Яму скрутак Гісаі прарока; і, разгарнуўшы скрутак, (Ён) знайшоў мейсца, дзе было напісана:
18 «Дух Госпадаў на Мне, бо (Ён) памазаў Мяне дабравесьціць убогім, паслаў Мяне аздаравіць скрушаных у сэрцы, абвясьціць палонным вызваленьне, і сьляпым відушчасьць, адпусьціць спаку́таваных на волю,
19 абвясьціць год Госпадавы спрыяльны». (Гісая 61:1−2).
20 І, згарнуўшы скрутак, аддаўшы служцы, сеў; і вочы ўсіх у сынагозе былі зьвернуты на Яго.
21 І (Ён) пачаў гаварыць ім: сёньня споўнілася Пісаньне гэтае ў вушах вашых.
22 І ўсе засьведчылі Яму (гэтае) і дзівіліся прыемным словам, якія выходзілі з Вуснаў Ягоных, і гаварылі: ці ня Язэпаў Ён Сын?
23 (Ён) жа сказаў ім: (вы), ведама, ска́жаце Мне прыказку гэтую: лекару, вылячы самога сябе; зрабі і тут, у Тваёй бацькаўшчыне тое, што (мы) пачулі было ў Капэрнавуме.
24 І сказаў: праўду кажу вам: ніводзін прарок ня прыймаецца ў бацькаўшчыне ягонай.
25 Па праўдзе кажу вам: многа ўдоваў было ў Ізраэлю ў дні Ільлі, калі было зачынена неба тры гады і шэсьць месяцаў, так што настаў вялікі голад па ўсёй зямлі;
26 і ні да воднай зь іх ня быў пасланы Ільля, але толькі да жанчыны ўдавы ў Сарэпту Сідонскую.
27 І шмат было пракажоных у Ізраэлю пры прароку Ялісею, і ніводзін зь іх ня быў ачышчаны, апрача Нэемана сірыйца.
28 Чуючы гэтае ўсе ў сынагозе напоўніліся лютасьцю;
29 і, падняўшыся, выгналі Яго прэч зь места, і прывялі Яго на вяршыню гары, на якой было пабудавана места іхнае, каб ськінуць Яго.
30 Ён жа, прайшоўшы паміж імі, пайшоў.
31 І спусьціўся ў Капэрнавум, места Галілейскае, і вучыў іх у суботы.
32 І дзівіліся з вучэньня Ягонага, бо з уладаю было Слова Ягонае.
33 І быў у сынагозе чалавек, маючы нячыстага духа дэманскага, і (ён) закрычаў моцным голасам,
34 кажучы: Ага! што нам і Табе, Ісус Назаранін? (Ты) прыйшоў загубіць нас; ведаю Цябе, хто Ты, Сьвяты Божы.
35 Але Ісус забараніў яму, кажучы: змоўкні і выйдзі зь яго. І дэман, кінуўшы яго на сярэдзіну, выйшаў зь яго ніколькі ня пашкодзіўшы яму.
36 І жах ахапіў усіх, і разважалі між сабою: што гэта за слова (такое), што ўладаю і сілаю (Ён) загадвае духам нячыстым, і (яны) выходзяць?
37 І разнеслася чутка пра Яго па ўсіх навакольных мясцох.
38 Выйшаўшы ж із сынагогі, (Ён) увайшоў у дом Сымона; цешча ж Сымонавая была ахоплена моцнай гарачкай; і папрасілі Яго за яе.
39 І стаўшы над ёю, забараніў гарачцы; і пакінула яе. Зараз жа, устаўшы, (яна) прыслугоўвала ім.
40 Пры захадзе сонца ўсе, хто мелі хворых на розныя хваробы, прывялі іх да Яго; і Ён, усклаўшы рукі на кожнага зь іх, аздаравіў іх.
41 Выганяў таксама і дэманаў з многіх, якія крычалі і казалі: Ты Хрыстос, Сын Божы. І, забараняючы, ня дазваляў ім гаварыць, што яны ведаюць, што Ён Хрыстос.
42 А як настаў дзень, (Ён) выйшаўшы (з дому) адправіўся ў пустэльнае мейсца; і людзі шукалі Яго, і прыйшлі да Яго, і затрымлівалі Яго, каб ня адыходзіў ад іх.
43 Але Ён сказаў ім: і астатнім местам належыць Мне абвяшчаць Добрую Вестку аб Гаспадарстве Божым, бо на тое (Я) пасланы.
44 І навучаў у сынагогах Галілейскіх.