1 Калі я гавару мовамі чалаве́чымі і ангельскімі, а любві ня маю, то я ме́дзь зьвінячая ці кімвал гудзячы.
2 Калі я маю прароцтва, і ве́даю ўсе́ тайны і ўсякае ве́даньне, і калі маю ўсю ве́ру, каб і горы перастаўляць, а ня маю любві, дык я нішто.
3 І калі я раздам усю маемасьць маю і аддам це́ла маё на спале́ньне, а любві ня маю, дык няма мне́ ніякае карысьці.
4 Любоў це́рціць доўга, міласэрная яна; любоў не завідуе; любоў не вывышшаецца, не надзімаецца,
5 ня буяніць, ня шукае свайго, не гняўліва, ня думае благога,
6 ня радуецца з крыўды, але це́шыцца з праўды.
7 Усё пакрывае, усяму ве́рыць, усяго спадзяе́цца, усё це́рпіць.
8 Любоў ніколі ня чэзьне, а вось прароцтвы — і тыя чэзнуць, і мовы змоўкнуць, і ве́да зьніштожыцца.
9 Бо мы часткова ве́даем і часткова прарочым;
10 калі-ж прыдзе дасканалае, тады тое, што часткова, счэзьне.
11 Калі я быў дзіцяткам, дык па-дзіцячаму гаварыў, па-дзіцячаму разважаў; я як стаўся мужам, дык пакінуў дзіцячае.
12 Цяпе́р мы бачым як-бы праз мутнае шкло, дагадваючыся; тады-ж абліччам да аблічча; цяпе́р я пазнаю́ часткова, а тагды пазна́ю гэтак сама, як сам я пазна́ны.
13 А цяпе́р трываюць ве́ра, надзе́я, любоў — гэтыя тры; але большая з іх любоў.