1 Фэст жа, прыбыўшы ў правінцыю, праз тры дні выправіўся з Кесарыі ў Іерусалім,
2 і першасвятары і першыя людзі з іудзеяў зрабілі яму заяву супроць Паўла; і ўгаворвалі яго,
3 просячы аб паслузе супроць яго — каб ён выклікаў яго ў Іерусалім, а самі ладзілі засаду, каб забіць яго ў дарозе.
4 Але Фэст адказаў, што Павел утрымліваецца пад вартаю ў Кесарыі і што ён сам збіраецца неўзабаве выправіцца туды.
5 Дык уплывовыя людзі сярод вас, — сказаў ён, — няхай пойдуць разам са мною і, калі ў гэтым чалавеку ёсць нешта злачыннае, няхай абвінавачваюць яго.
6 І, прабыўшы між іх не больш чым восем ці дзесяць дзён, ён вырушыў у Кесарыю; і назаўтра, сеўшы ў судзейскае крэсла, ён загадаў прывесці Паўла.
7 І калі той прыйшоў, іудзеі, што папрыходзілі з Іерусаліма, абступіі яго, выстаўляючы супроць многія і цяжкія абвінавачванні, якіх яны не маглі даказаць.
8 Павел жа казаў у сваю абарону: Ні супроць іудзейскага закона, ні супроць храма, ні супроць цэзара я ні ў чым не саграшыў.
9 Але Фэст, хочучы ўбіцца ў ласку іудзеям, сказаў у адказ Паўлу: Ці хочаш пайсці ў Іерусалім, каб там у гэтым судзілі цябе перада мною?
10 А Павел сказаў: Я стаю перад кесаравым судом, дзе мяне і павінны судзіць. Іудзеяў я нічым не пакрыўдзіў, як і ты вельмі добра ведаеш.
11 А калі я каго-небудзь крыўджу і зрабіў нешта, вартае смерці, я не адмаўляюся памерці; калі ж няма нічога, у чым яны абвінавачваюць мяне, ніхто не можа выдаць мяне ім. Апелюю да цэзара.
12 Тады Фэст, перагаварыўшы з радаю, адказаў: Да кесара апеляваў, да кесара і пойдзеш.
13 А як мінула некалькі дзён цар Агрыпа і Верніка прыбылі ў Кесарыю, [маючы намер] прывітаць Фэста.
14 І калі яны правялі там шмат дзён, Фэст выклаў Паўлаву справу цару, кажучы: Ёсць адзін чалавек, пакінуты Феліксам, вязень,
15 на якога, калі я быў у Іерусаліме, зрабілі заяву іудзейскія першасвятары і старэйшыны, просячы прысуду супроць яго.
16 Я ім адказаў, што ў рымлянаў няма звычаю выдаваць якога-небудзь чалавека [на пагібель] перш, чым абвінавачаны не будзе пастаўлены твар у твар з абвінаваўцамі і будзе магчы абараняцца ад абвінавачванняў.
17 Калі ж яны зышліся сюды, я без усялякага адкладу на другі дзень, сеўшы ў судзейскае крэсла, загадаў прывесці гэтага чалавека.
18 Абступіўшы яго, абвінаваўцы не выставілі ніводнага абвінавачвання ў тых злачынствах, пра якія я падазраваў,
19 але яны мелі супроць яго нейкія пытанні пра іх уласную рэлігію і пра нейкага Ісуса, памерлага, пра Якога Павел сцвярджаў, што Ён жывы.
20 І я, няўпэўнены ў гэтым спрэчным пытанні, сказаў, ці не хоча ён пайсці ў Іерусалім, каб там яго судзілі адносна гэтага.
21 Але калі Павел запатрабаваў, каб яго пакінулі для рашэння імператара, я загадаў, каб яго трымалі пад вартаю, пакуль я не адашлю яго да цэзара.
22 І Агрыпа сказаў Фэсту: Я хацеў бы і сам паслухаць гэтага чалавека. — Заўтра, — кажа Фэст, — ты пачуеш яго.
23 На другі ж дзень, калі Агрыпа і Верніка прыйшлі з вялікаю пышнасцю і ўвайшлі ў судовую палату разам з тысячаначальнікамі і знакамітымі людзьмі горада, на загад Фэста прывялі Паўла.
24 І Фэст кажа: «О цару Агрыпа і ўсе прысутныя з намі мужы, вы бачыце гэтага чалавека, пра якога ўсё мноства іудзеяў прасіла мяне і ў Іерусаліме, і тут, крычачы, што ён не павінен больш жыць.
25 Але я выявіў, што ён не зрабіў нічога, вартага смерці, а як ён сам заапеляваў да імператара, я вырашыў паслаць [яго].
26 Нічога пэўнага напісаць пра яго ўладару я не маю, таму прывёў яго да вас і асабліва да цябе, цару Агрыпа, каб пасля таго, як будзе праведзены допыт, мне было што напісаць.
27 Бо неразумным мне здаецца, пасылаючы вязня, не падаць і абвінавачванняў супроць яго.