1 Галоўнае ж тое, пра што кажам, вось што: мы маем такога Першасвятара, Які сеў праваруч трона Велічы на нябёсах;
2 Ён Слуга свяцілішча іскініі сапраўднай, якую паставіў Госпад, а не чалавек.
3 Бо кожны першасвятар ставіцца, каб прыносіць дары і ахвяры; таму трэба, каб і ў Яго было, што прынесці.
4 Так што, калі б Ён быў на зямлі, Ён не быў бы святаром, бо ёсць тыя, што прыносяць дары паводле закона,
5 якія служаць вобразу і ценю нябеснага, як было абвешчана Маісею, калі ён меўся дакончыць скінію; бо «Глядзі, — сказаў Ён, — зрабі ўсё паводле ўзору, паказанаму табе на гары».
6 Цяпер жа Ён атрымаў найвыдатнейшае служэнне, паколькі Ён і Пасрэднік лепшага запавету, які ўзаконены на лепшых абяцаннях.
7 Бо калі б той першы запавет быў беззаганны, то не шукалася б месца другому.
8 Бо, дакараючы іх, Ён кажа: «Вось надыходзяць дні, — кажа Госпад, — і Я заключу новы Запавет з домам Ізраіля і здомам Іуды
9 не паводле таго запавету, які Я зрабіў з іх бацькамі ў дзень, калі Я ўзяў іх за руку, каб вывесці іх з егіпецкай зямлі, бо яны не засталіся ў Маім запавеце, і Я перастаў рупіцца пра іх, — кажа Госпад, —
10 таму што вось запавет, які Я заключу з домам Ізраіля пасля тых дзён, — кажа Госпад, — Я ўкладу Мае законы ў іх розум, і на іх сэрцах напішу іх, і Я буду ім Богам, а яны будуць Мне народам.
11 І яны не будуць вучыць кожны свайго грамадзяніна, і кожны свайго брата, кажучы: «Пазнай Госпада», бо ўсе будуць ведаць Мяне ад малога да вялікага між іх,
12 бо Я буду літасцівы да іх няправеднасцей, і іх грахоў [і іх беззаконняў] Я не ўспомню больш».
13 Кажучы: «Новы запавет», Ён паказаў састарэласць першага; а што парахнее і старэе — тое блізка да знікнення.