1 І сталася ў адзін з тых дзён, калі Ён вучыў народ у Сьвятыні і абвяшчаў Эвангельле, падступіліся архірэі ды кніжнікі са старэйшынамі,
2 і сказалі Яму, кажучы: скажы нам, якою ўладаю (Ты) гэта робіш, і хто даў Табе гэтую ўладу?
3 І, адказаўшы, Ён сказаў ім: запытаюся і Я ў вас адно слова, і скажыце Мне:
4 хрышчэньне Яанавае было зь Неба, ці ад людзей?
5 Яны ж разважалі паміж сабою, кажучы: калі скажам: «зь Неба», (то) скажа: «чаму тады (вы) ня паверылі яму?»
6 калі ж скажам: «ад людзей», (то) увесь народ паб’е нас каменьнем, бо ён перакананы, што Яан ёсьць прарок.
7 І адказалі: «ня ведаем адкуль».
8 Тады Ісус сказаў ім: і Я ня скажу вам, якою ўладаю гэтае раблю.
9 І пачаў (Ён) гаварыць да народу прыповесьць гэтую: адзін чалавек насадзіў вінаграднік і аддаў яго ў арэнду вінаградарам, і адлучыўся ў чужы край на доўгі час;
10 і ў пару́ паслаў да вінаградараў раба, каб далі яму пладоў зь вінаградніку. Але вінаградары, зьбіўшы яго, адаслалі ні з чым.
11 І (ён) ізноў паслаў другога раба; але яны і таго, зьбіўшы і зьняважыўшы, адаслалі ні з чым.
12 І (ён) ізноў паслаў трэйцяга; яны ж і гэтага, зраніўшы, прагналі.
13 Тады сказаў Гаспадар вінаградніку: што (мне) рабіць? пашлю Сына Майго ўлюбленага; можа, убачыўшы Яго, паўстыдаюцца.
14 Але вінаградары, убачыўшы Яго, разважалі між сабою, кажучы: гэты ёсьць Спадкаемца; давайце, пайшоўшы, заб’ем Яго, каб спадчына стала нашай.
15 І, выгнаўшы Яго вон зь вінаградніку, забілі. Што тады зробіць ім Гаспадар вінаградніку?
16 Прыйдзе і зьнішчыць вінаградараў гэтых, і аддасьць вінаграднік іншым. Чуўшыя ж сказалі: хай ня станецца!
17 Ён жа, паглядзеўшы на іх, сказаў: дык што ж значыць гэтае напісаньне?: «Ка́мень, Які адкінулі будаўнічыя, Ён стаўся Галавою вугла».
18 Кожны, хто ўпадзе на гэты Ка́мень, разаб’ецца; а на каго (Ён) упадзе, таго раздушыць.
19 І шукалі ў гэты час архірэі і кніжнікі накласьці на Яго ру́кі, але пабаяліся народу, бо зразумелі, што гэтую прыповесьць (Ён) сказаў пра іх.
20 І, пасачыўшы (за Ім), падаслалі выведнікаў, якія прынімаючы выгляд праведных, падлавілі б Яго на (якім-небудзь) слове, каб выдаць Яго начальству і ўладзе намесьніка.
21 І (тыя) спыталіся (ў) Яго, кажучы: Настаўнік! (мы) ведаем, што (Ты) правільна гаворыш і навучаеш і ня глядзіш на аблічча, але па праўдзе шляху Божаму вучыш.
22 Ці дазволена нам даваць падатак кесару, ці не?
23 Але (Ён), зразумеўшы іхную хітрасьць, сказаў ім: што вы Мяне спакушаеце?
24 Пакажыце Мне дынарыя: чый (ён) мае абраз і надпіс? І, адказаўшы, (яны) сказалі: кесара.
25 Ён жа сказаў ім: дык аддайце кесарава кесару, а Божае Богу.
26 І ня змаглі яны падлавіць Яго на слове перад народам, і, зьдзівіўшыся Ягонаму адказу, замоўклі.
27 Тады падыйшлі да Яго нікаторыя з саддукеяў, якія пярэчаць, што няма ўваскрасеньня, (і) спыталіся (ў) Яго,
28 кажучы: Настаўнік! Масей напісаў нам: калі ў каго памрэ брат, які меў жонку, і ён памрэ бязьдзетным, каб брат ягоны ўзяў гэтую жанчыну і аднавіў семя брату свайму.
29 Было ж сем братоў; і першы, узяўшы жонку, памёр бязьдзетным.
30 І ўзяў другі тую жанчыну, і гэты памёр бязьдзетным.
31 І трэйці ўзяў яе. Гэтак жа сама і (ўсе) сямёра ня аставілі дзяцей і памерлі.
32 Пасьля ж усіх памерла і жанчына.
33 Дык пры ўваскрасеньні каторага зь іх будзе (яна) жонкаю? Бо сямёра мелі яе жонкаю.
34 І, адказаўшы, сказаў ім Ісус: сыны веку гэтага жэняцца і (дочкі) выходзяць замуж;
35 але спадобленыя дасягнуць таго веку і ўваскрасеньня зь мёртвых ня жэняцца і замуж ня выходзяць;
36 і памерці ўжо ня могуць, бо яны роўныя Ангелам і сыны Бога, раз (яны) ёсьць сынамі ўваскрасеньня.
37 А што памершыя ўваскрашаюцца, і Масей паказаў ля цярнёвага куста, калі называе Госпада Богам Абрагама, і Богам Ісагака, і Богам Якуба.
38 Бог жа ня ёсьць Бог мёртвых, але жывых. Бо ўсе Ім жывуць.
39 Адказаўшы ж, нікаторыя з кніжнікаў сказалі: Настаўнік! Добра (Ты) сказаў.
40 І ўжо (больш) ня адважваліся пытацца Яго ні пра што.
41 І сказаў ім: як кажуць, (што) Хрыстос ёсьць Сын Давідаў?
42 Сам жа Давід кажа ў кнізе Псальмаў: сказаў Госпад Госпаду Майму: сядзі праваруч Мяне,
43 пакуль пакладу ворагаў Тваіх падножжам Ног Тваіх.
44 Пагэтаму Давід называе Яго Госпадам, дык як (жа) Ён Сын ягоны?
45 І калі слухаў увесь народ, (Ён) сказаў вучням Сваім:
46 Сьцеражыцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у доўгіх вопратках і любяць прывітаньні на народных сходах і першыя мейсцы ў сынагогах і ўзьляжаньні сьпераду на вячэрах,
47 што паядаюць хаты ўдоваў і дзеля віду доўга моляцца. Яны атрымаюць больш цяжкі прысуд.