1 Словы Ламуэля, цара Масы, якім яго навучыла ўласная маці.
2 Што, сыне мой? Што, сыне ўлоння майго? Што, сыне абяцанняў маіх?
3 Не аддавай жанчынам маёмасць сваю, ані шляхоў сваіх тым, што губяць цароў.
4 Не да твару царам, о Ламуэль, не да твару царам піць віно, ані кіраўнікам — прагнуць сіцэры,
5 каб не выпілі яны аднойчы і не забыліся на законы, і каб не спынілі яны справу ўсіх сыноў беднага.
6 Дай сіцэры таму, хто гіне, а віна тым, хто з горкай душою:
7 хай п’юць і хай забудуцца на беднасць сваю, і хай больш не ўспамінаюць пра смутак свой.
8 Ты вусны свае адкрый для нямога і для спраў усіх сыноў, што прападаюць;
9 адкрый вусны свае, вырашай, што справядлівае, і судзі ўбогага і беднага.
10 АЛЕФ. Хто знойдзе дабрадзейную жанчыну? Цана яе — значна вышэй за самацветы.
11 БЭТ. Упэўнена ў ёй сэрца мужа яе, і ён не застанецца без прыбыткаў.
12 ГІМЭЛЬ. Верне яму дабро, а не ліха ва ўсе дні жыцця свайго.
13 ДАЛЕТ. Набыла яна воўны і льну і зрабіла іх радасцю рук сваіх.
14 ГЭ. Зрабілася яна — быццам караблём купецкім, што здалёк вязе хлеб свой.
15 ВАЎ. І ўстае яна ўначы, і раздае ежу дамачадцам сваім і харч — служанкам сваім.
16 ДЗАЙН. Аглядае яна зямлю — і купляе яе, з плода сваіх рук высаджвае яна вінаграднік.
17 ГЭТ. Падперазалася моцай і ўзмацняе руку сваю.
18 ТЭТ. Адчувае і бачыць, што справа яе — добрая; не патухне ўначы светач яе.
19 ЁД. Руку сваю працягвае яна да калаўрота, а пальцы яе хапаюць верацяно.
20 КАФ. Далоні свае адкрывае ўбогаму, і руку сваю працягвае да беднага.
21 ЛЯМЭД. Не баіцца яна снежных халадоў для дому свайго: бо ўсе яе дамачадцы апранутыя ў падвоеную вопратку.
22 МЭМ. Зрабіла яна сабе пакрывала; вісон і парфіра — убранне яе.
23 НУН. У брамах муж яе вядомы, калі сядзіць са старэйшынамі зямлі.
24 САМЭК. Яна вырабляе муслін і прадае, і паясы прадае Ханаану.
25 АЙН. Стойкасць і прыгажосць — убранне яе, і будзе смяяцца яна ў самы апошні дзень.
26 ФЭ. Адкрывае вусны свае для мудрасці, і на языку яе — запавет лагоднасці.
27 САДЭ. Аглядае яна сцежкі дому свайго, і не есць яна хлеб свой бяздзейная.
28 КОФ. Устаюць дзеці яе і называюць яе самай шчаслівай, і муж яе хваліць яе:
29 РЭС. «Шмат жанчын было дабрадзейных, але ты пераўзышла ўсіх на свеце».
30 СІН. Прывабнасць — падманная, а прыгажосць — пустая: тая жанчына праславіцца, што баіцца Госпада.
31 ТАЎ. Дайце ёй ад плода рук яе, і хай уславяць яе ў брамах справы яе.