1 Свавольны шукае жаданьня [свайго] і кожнай цьвярозай думцы працівіцца.
2 Дурань ня хоча застанаўляцца, а толькі каб выявіць розум свой.
3 Калі прыходзіць бязбожнік, прыходзіць пагарда, і разам з сорамам — ганьба.
4 Словы вуснаў чалавечых — глыбокія воды, крыніца мудрасьці — бурлівы ручай.
5 Нядобра зважаць на аблічча бязбожнага, каб паваліць праведнага на судзе.
6 Словы дурня прыводзяць да спрэчкі, і вусны ягоныя выклікаюць бойку.
7 Вусны дурня — загуба ягоная, а мова ягоная — пастка для душы яго.
8 Словы пляткара — як прысмакі, яны зыходзяць у глыб нутра.
9 Нядбайны ў рабоце сваёй — брат нішчыцеля.
10 Імя ГОСПАДА — магутная вежа, пабяжыць туды праведнік і будзе ў бясьпецы.
11 Маёмасьць багатага — умацаваны горад для яго, уяўляецца яна яму як муры высокія.
12 Перад загубай вывышаецца сэрца чалавека, а ўпакораньне папераджае славу.
13 Хто дае адказ раней, чым выслухае, той неразумны, і сорам яму.
14 Дух чалавека пераносіць немач сваю, але дух маркотны хто можа ўзьняць.
15 Сэрца разважнае набывае веды, і вуха мудрых шукае веданьня.
16 Падарунак чалавека дае яму прастору і да вялікіх прывядзе яго.
17 Першы ў спрэчцы сваёй [падаецца] справядлівым, але прыйдзе бліжні ягоны і выспрабуе яго.
18 Жэрабя спыняе сваркі і дзеліць між магутнымі.
19 Пакрыўджаны брат — як умацаваны горад, а сваркі — як завалы ў замку.
20 З плоду вуснаў сваіх насыціць чалавек нутро сваё, з прыбыткаў губаў сваіх насыціцца.
21 Сьмерць і жыцьцё ў руцэ языка; хто любіць яго, будзе есьці плады ягоныя.
22 Хто знайшоў жонку, той знайшоў добрае і атрымаў ласку ад ГОСПАДА.
23 Бедны гаворыць, умольваючы, а багаты адказвае груба.
24 Чалавек, які мае сяброў, сам павінен быць сяброўскі, і бывае, што сябар больш любіць, чым брат.