1 Старога не дакара́й, а ўгаворвай, як бацьку; малодшых — як братоў;
2 старых жанчын — як маці; маладых — як сясцёр, з усёю чысцінёю.
3 Удоў шануй — тых, якія сапраўды ўдовы.
4 Калі ж якая ўдава ма́е дзяцей альбо ўнукаў, дык няхай яны вучацца спачатку шанаваць сваю сям’ю і аддаваць нале́жнае бацька́м, бо гэта ўгодна Богу.
5 Сапраўдная ж удава,застаўшыся адзінокаю,ускладае надзею на Бога і праводзіцьупрашэннях і малітвах ноч і дзень;
6 а якая раскашу́е, тая жывою памерла.
7 І гэта наказвай, каб яны былі беззаганнымі.
8 Калі ж хто пра сваіх і асабліва пра дамашніх неклапоціцца, той адрокся ад веры і горшы за няверуючага.
9 У спіс няхай уносіцца ўдава не менш як шасцідзесяцігадовая, якая была жонкаю аднаго мужа,
10 вядомая добрымі ўчынкамі, калі яна вы́гадавала дзяцей, калі была́гасціннаю, калі амыва́ла ногі святым, калі падтрымлівала гаротных,калі была стараннаюў кожнай добрай справе.
11 А маладых удоў не прымай, бо з-за раскошы яны аддаля́юцца ад Хрыста, хочуць замуж;
12 яны заслугоўваюць асуджэ́ння, таму што адкінулі ранейшую веру;
13 пры тым жа яны прывыка́юць да бяздзе́йнасці, ходзячы па дамах, і яны не толькі бяздзе́йныя, але і балбатлівыя, лезуць у чужыя справы і гавораць чаго не след.
14 Дык вось, я хачу, каб маладыя ўдовы выходзілі замуж, нараджалі дзяцей, кіравалі домам і не давалі праціўніку ніякай зачэпкі для ганьбава́ння;
15 бо некаторыя ўжо павярнуліўслед за сатаною.
16 Калі які веруючы альбо веруючая ма́е ўдоў, няхайдапамага́е ім і не абцяжа́рвае Царкву, каб яна магла дапамага́ць сапраўдным удовам.
17 Прасвітараў, якія добракіруюць, трэба удастойвацьпадво́енайпашаны, асабліва — найбольш руплівых у пропаведзі і навуча́нні.
18 Бо Пісанне кажа: «незавязвайро́та валу, які малоціць» і «працаўнíк варты ўзнагароды сваёй».
19 Скаргу на прасвітара прымай неінакш, як пры двух альбо трох сведках.
20 Тых, якія граша́ць, выкрывай перад усімі, каб і іншыя страх ме́лі.
21 Перад Богам і Госпадам Іісусам Хрыстом і абра́нымі Ангеламі закліна́ю цябе захаваць гэта без прадузя́тасці, ні ў чым некіруючысяпрыхільнасцю.
22 Рук ні на каго не ўскладай паспешліва і не ўдзельнічайу чужых грахах; захоўвай сябе чыстым.
23 Пі ўжо не толькі ваду, а спажыва́й патроху віно, з-за страўніка твайго і частых тваіх не́мачаў.
24 Грахі некаторых людзей яўныя і прама вядуць да асуджэння, а ў некаторых выяўля́юцца пазней.
25 Таксама і добрыя ўчынкі — яўныя; а калі і не, то застацца скрытымі не могуць.