1 Ціж вы ня ведаеце, браты, (гавару бо знаючым Закон), што дакуль чалавек жыве, над ім валадарыць Закон?
2 Так вось замужняя жанчына прывязана правам да жывога мужа, а як муж памрэ, яна звальняецца ад права, вязучага з мужам;
3 таму-то называцімецца чужаложніцай, каліь пры жыцьці мужа выйшла за другога; калі-ж памрэ, яна вольная ад права й не ўважацімецца блудадзейкай у замужжы з другім.
4 Гэтак і вы, браты мае, ўмярлі для Закону праз Цела Хрыстусава, каб належаць другому, Згробуўсталаму, ды быць Богу плённымі.
5 Бо-ж як мы былі ў целе, тады грэшныя похаці, што праз Закон былі выяўляныя, дзеелі ў чэлесах нашых, каб даваць плён сьмерці;
6 цяпер-жа мы вызваленыя ад амярцьвяюча путаўшага нас Закону, так што служым абнове духа, а ня водле застарэлае літары.
7 І штож скажам? Закон грахом ёсьць? Зусім не! Дыкжа я не йнакш пазнаў грэх як толькі праз Закон. Я ня ведаўбы пажадлівасьці, каліб Закон не гаварыў: Не пажадай (Выйсьць. 20:16−17).
8 Але грэх, які ўзяўся з нагоды прыказання, (забароны), збудзіў у-ва мне ўсякую пажадлівасьць; без закону бо грэх быў мяртвы.
9 І я жыў калісь без Закону, але як прыйшло прыказанне, дык грэх ажыў,
10 а я памёр; і праканаўся, што прыказанне, данае мне на жыцьцё, ёсьць на сьмерць;
11 дзеля таго, што грэх, які ўзяўся з нагоды прыказання, зьвёў мяне й забіў ім.
12 Закон, восьжа, сьвяты і прыказанне ёсьць сьвятое, справядлівае і добрае.
13 Дык няўжо тое, што добрае, сталася мне сьмерцю? Барані Божа! Гэта грэх, аказваючыся грахом, праз дабро спрычыняе мне сьмерць, каб праз прыказанне (дабро) стаўся грахом церазьмерным.
14 Бо-ж мы ведаем, што Закон ёсьць духовы, а я цялесны, запраданы граху.
15 Не разумею бо, што раблю, ды ня тое раблю, дабро, якога хочу, але благое, якога ненавіджу, тое раблю.
16 А калі тое раблю, чаго ня хочу, то прызнаю, што Закон добры,
17 і цяперака ўжо не я раблю, але грэх, што жыве ў-ва мне.
18 Ведаю, што ў ва мне, гэта знача ў целе маім, не прабывае дабро; бо хаценне дабра пры мне ёсьць, але выканаць яго не знайходжу спосабу.
19 Не раблю бо дабра, якога жадаю, а — благое, каторага ня хочу, раблю.
20 А калі раблю тое, чаго ня хочу, дык ужо не я раблю гэта, але грэх, што сядзіць у-ва мне.
21 І вось я знайходжу закон у-ва мне, што як замышляю рабіць добрае, дык благое да мяне прыстае;
22 любуюся Божым Законам, як прыстоіць нутраному чалавеку,
23 але бачу іншы закон у чэлесах маіх, што працівіцца закону майго розуму, палонячы мяне пад закон граху, які знайходзіцца ў маім целе.
24 Бяздольны чалавек я! Хто мяне выбавіць ад гэтага цела сьмерці?
25 Ласка Божая праз Езуса Хрыстуса Усеспадара нашага! А так я сам розумам служу Божаму Закону, а целам закону граху.