1 І прыйшоў ён у Дэрбу і Лістру. І вось, быў тамака адзін вучань, на імя Цімахвей, сын адной жыдоўскай жанчыны, веручай, а ба́цькі грэка.
2 Ён засьведчаны братамі, якія (жывуць) у Лістры і Іконі.
3 Яго Павал зажадаў узяць з сабою; і ўзяўшы абрэзаў яго дзеля жыдоў, што былі ў тых ваколіцах; бо ўсе ведалі бацьку ягонага, што быў грэк.
4 Калі ж (яны) праходзілі празь месты, перадавалі ім захоўваць пастановы вызначаныя Апосталамі і старшымі ў Ярузаліме.
5 І цэрквы крапчэлі ў веры ды ўзраста́лі штодня лікам.
6 І прайшоўшы Прыгу і зямлю галятыйскую сустрэлі забарону Сьвятога Духа гаварыць Слова ў Азіі,
7 прыйшоўшы да Місі манíліся ісьці ў Бітынію, але ня дапусьціў іх Дух.
8 І прайшоўшы праз Місю яны зыйшлі ў Траа́ду.
9 І Паўлу было ноччу бачаньне: адзін мужчына, македо́нец які стаяў і ўгаворваў яго і казаў: прыйдзі ў Македо́ню, памажы нам.
10 Як жа паба́чыў (ён) гэту зьяву, (мы) ураз жа вырашылі ісьці ў Македоню, сумесна ўразумеўшы, што паклікаў нас Госпад абвяшчаць ім Эвангельле.
11 Дык адплыўшы з Траа́ды мы прыплылí проста да Саматра́кі а назаўтрае ў Неа́паль,
12 адтуль жа ў Піліппы, што ёсьць першае места тае часткі Македоні — калёнія. І былí мы ў гэтым месту некалькі дзён.
13 А ў дзень суботы выйшлі (мы) за места да ракі дзе звычайна адбывалася маленьне і, пасеўшы, гутарылі з сабраўшыміся жанчынамі.
14 І адна жанчына на імя Ліда таргоўка пархвірай зь места Тыатыры якая шанавала Бога, слухала; і Госпад расчыніў сэрца ейнае каб зважала на прамовы Паўлы.
15 Калі ж (яна) была ахрышчана і (таксама) дом ейны, прасіла нас, кажучы: калі (вы) прызна́лі мяне вернай Госпаду дык увайдзеце ў дом мой і жыве́це. І пераканала нас.
16 Сталася ж як мы ішлі на малітву адна служанка, якая мела вешчага духа ды варажбой вялікі даход давала гаспадаром сваім, сустрэла нас.
17 Яна ідучы за Паўлам і намі крычала, мовячы: Гэтыя людзі — рабы Бога Найвышэйшага; яны абвяшча́юць нам шлях да збаўленьня!
18 І рабіла (яна) гэта шмат дзён. І разгневаўшыся Паўла, і павярнуўшыся, сказаў духу: зага́дываю табе Імем Ісуса Хрыста: выйдзі зь яе! І выйшаў у тое ж імгненьне.
19 Гаспадары ж яе ўбачыўшы, што прапа́ла надзея заробку іхняга, схапіўшы Паўлу і Сілу вывалаклі на плошчу да начальнікаў.
20 І прывёўшы іх да ваяводаў сказалі: гэтыя людзі трывожаць нашае места, (а) яны — жыды,
21 і вучаць звычаяў, якіх нам, рымлянам, ня сьлед ні прыймаць, ні выпаўняць.
22 І паўстаў народ супраць іх, і ваяводы сарваўшы вопраткі зь іх загадалі біць кіямі.
23 Даўшы ж ім шмат удараў, кíнулі (іх) у вязьніцу загадаўшы турэмшчыку крэпка пільнаваць іх.
24 Ён, атрымаўшы такі загад, кінуў іх у ўнутраную вязьніцу ды ногі іхныя паўшчамляў у калоду.
25 А каля паўночы Паўла і Сіла, молячыся, пяялі гімны Богу, а вязьні слухалі іх.
26 І раптам стаўся вялікі землятрус, ажно захісталіся падва́ліны вязьніцы; і ўраз расчыніліся ўсе дзьверы, і ўсім апалі путы.
27 І турэмшчык прачнуўшыся і ўбачыўшы расчыненыя дзьверы вязьніцы дастаўшы меч хацеў забіць сябе думаючы, (што) вязьні паўцякалі.
28 Але Паўла закрычаў моцным голасам ка́жучы: ня рабі сабе ніякага зла бо ўсе мы тут.
29 І запатрабаваўшы сьвятла, (ён) убег і дрыжучы ўпаў ніцма перад Паўлам ды Сілай,
30 і вывеўшы іх вонкі казаў: Гаспадары! што трэба мне рабіць каб быць зба́ўленым?
31 Яны ж адказалі: вер у Госпада Ісуса Хрыста, і будзеш збаўлены ты і дом твой.
32 І абвясьцілі яму Слова Госпада і ўсім, што ў доме ягоным.
33 І ўзяўшы іх у тую ж гадзіну ўначы, паабмываў ім раны і быў ахрышчаны сам і ўсе ягоныя бязадкладна.
34 І прывёўшы іх у дом свой, паставіў (ім) пачасту́нак і ўсьцешыўся з усім домам, паверыўшы Богу.
35 Як жа наступіў дзень, паслалі ваяводы слуг мескіх, кажучы: звольні людзей гэных.
36 І турэмшчык абвясьціў словы гэтыя Паўлу: прыслалі ваяводы каб (вы) былі вызвалены зараз жа. Пагэтаму, выйшаўшы, ідзіце зь мірам.
37 Але Паўла казаў ім: нас, грамадзян рымскіх, бяз суду́ ізбіўшы перад народам кінулі ў вязьніцу, а цяпер цішком звальняюць нас? О, не, няхай самі прыйдуць і вывядуць нас.
38 Слугі мескія пераказалі словы гэтыя ваяводам, і тыя спалохаліся, пачуўшы, што яны рымляне.
39 І, прыйшоўшы, перапрасілі іх і, вывеўшы, прасілі пакінуць места.
40 Выйшаўшы ж зь вязьніцы (яны) прыйшлі да Ліды і, убачыўшы братоў, навучылі іх ды пайшлі стуль.