1 Няўжо гэта не мудрасць усклікае і не разважлівасць падымае голас свой?
2 На найвышэйшых вяршынях і на дарозе, на сярэдзіне сцежак стоячы,
3 ля брам пры ўваходзе ў горад, у саміх дзвярах усклікае:
4 «О людзі, да вас заклікаю, і кліч мой да сыноў чалавечых.
5 Пазнайце, прастакі, мудрасць, а неразумныя — звярніце ўвагу;
6 слухайце, бо буду гаварыць пра справы важныя і расчыняцца вусны мае, каб сказаць праўду.
7 Праўду выкажа горла маё, а вусны мае праклянуць бязбожніка.
8 Усе размовы вуснаў маіх — справядлівыя, няма ў іх ніякай ілжы і крывадушнасці;
9 усе яны ясныя для разумных і справядлівыя для тых, хто здабывае веды.
10 Прыміце настаўленне маё, а не грошы, лепш навучанне, чым адборнае золата.
11 Бо мудрасць лепшая за самацветы, і ўсё, што жадаеш, не можа параўнацца з ёю.
12 Я, Мудрасць, жыву з Разважлівасцю і знаходжу дасканаласць ведаў.
13 Страх Госпадаў — ненавідзець высакамер’е, пыхлівасць, ліхую дарогу, зло, ненавідзець і крывадушныя вусны.
14 Маё — гэта розум і разважлівасць, разважлівасць — мая, мужнасць — мая.
15 Праз мяне цары царуюць і валадары выносяць справядлівыя рашэнні;
16 праз мяне кіраўнікі загадваюць, а магутныя людзі справядлівасць чыняць.
17 Я люблю тых, хто любіць мяне; і тыя, хто зранку пільнуе мяне, знойдуць мяне.
18 Са мною — багацце і слава, незнішчальныя скарбы і справядлівасць.
19 Бо плод мой даражэйшы за золата і золата вышэйшага гатунку, а народжанае мною — за адборнае срэбра.
20 Я хаджу па дарогах справядлівасці і пасярэдзіне сцежак законнасці,
21 каб абагаціць тых, хто любіць мяне, і напоўніць іх скарбніцы.
22 Госпад валодае мною ад пачатку дарог Сваіх, перш чым стварыць што-небудзь, спакон вякоў;
23 ад вечнасці ўзнікла я і ад старадаўніх часоў, перш чым зямля ўзнікла.
24 Яшчэ не існавалі бездані, а я ўжо ўтварылася; яшчэ крыніцы не былі цяжкімі ад водаў;
25 перш, чым узвысіліся горы, раней за ўзгоркі я нарадзілася.
26 Дагэтуль Ён не стварыў зямлю, і палі, і пачатак зямлі ў сусвеце.
27 Калі асноўваў нябёсы, я была там, калі цвёрдым законам і кругам абводзіў бездані,
28 калі воблакі ўстанаўліваў угары, калі ўмацаваліся вытокі бездані,
29 калі мору вызначаў Ён яго мяжу і водам, каб з рубяжоў сваіх не выходзілі, калі паклаў асновы зямлі,
30 я разам з Ім усё рашала ў захапленні, гуляючы перад Ім штодзень,
31 гуляючы па крузе зямлі, і радасці мае — быць з сынамі чалавечымі.
32 Такім чынам, цяпер, сыны, слухайце мяне: шчасныя тыя, хто зберагае дарогі мае,
33 слухайце настаўленне і будзеце мудрымі, і не адкідайце яго.
34 Шчасны чалавек, які слухае мяне, і які штодзень пільнуе пры дзвярах маіх, і хто пільнуе каля вушака дзвярэй маіх.
35 Хто мяне знойдзе, той жыццё знойдзе і атрымае радасць ад Госпада.
36 А хто адносна мяне зграшыць, той пакалечыць душу сваю: усе, хто ненавідзіць мяне, — смерць любяць».