Если утверждающиеся на законе суть наследники, то тщетна вера, бездейственно обетование;
Бо калі тыя, што праз Закон, — спадкаемцы, змарнее вера і зьнішчыцца абяцаньне;
Калі спадкаемцы тыя, што сьцьвярджаюцца на законе, дык марная вера, нячыннае абяцаньне;
Бо калі спадкаемцы тыя, што з закону, дык вера пустая і абяцанне знішчыцца.
Бо калі тыя, што із Закону, спадкаемцы, дык змарнавана вера, і абятніца ня дзее;
Бо, калі насьле́днікі тыя, што́ з закону, дык апусьце́е ве́ра, зьнішчыцца абяцаньне;
Бо калі тыя, што выко́нваюць закон, — спадкае́мцы, то вера ма́рная, абяца́нне бяздзе́йнае;
Калі спадкаемцы тыя, што з Закону, то вера не мае значэння, і непатрэбнае абяцанне.
Бо калі спадкаемцы — тыя, хто ад закона, то вера апустошаная і абяцанне не дзейнічае;
Калі ж нашчадкі па Закону, дык вера марная і бязьдзейнае абяцаньне;
Калі бо спадкаемцамі ёсьць тые, што з Закону, дык пустая тады вера, пустаслоўнае прырачэнне;