1 Ці пачнём зноў знаёміцца? Або ці будзем патрабаваць, як некаторыя, прадстаўнічых лістоў да вас або ад вас?
2 Вы ёсць наш ліст, напісаны ў сэрцах нашых, які ведаюць і чытаюць усе людзі.
3 Вы паказваеце праз паслугу нашу, што вы — ліст Хрыстоў, напісаны не атрамантам, але Духам Бога жывога, не на каменных табліцах, але на цялесных табліцах сэрца.
4 Такую пэўнасць маем у Богу праз Хрыста.
5 Не таму, што мы самі маем здольнасць думаць нешта ад сябе, быццам з сябе, але гэта наша здольнасць ад Бога,
6 Які і ўчыніў нас здатнымі быць паслугачамі Новага Запавету, не літары, але Духа, бо літара забівае, а Дух ажыўляе.
7 Калі служэнне смерці, высечанае літарамі на каменні, было ў такой славе, што сыны Ізраэля не маглі глядзець на твар Майсея дзеля славы аблічча яго, якая прамінае,
8 дык ці не многа больш будзе слаўным служэнне Духа?
9 Бо калі служэнне асуджэння ёсць слава, дык тым болей багатым славаю будзе служэнне апраўдання.
10 Гэтак тое, што было слаўным часткова, не мае больш славы па прычыне славы, якая перавышае яе.
11 Бо калі тое, што прамінае, мае славу, то тым больш слаўнае тое, што трывае.
12 Дык вось, маючы такую надзею, мы дзейнічаем з вялікай адвагай,
13 а не як Майсей, што ўздзеў заслону на твар свой, каб сыны Ізраэля не глядзелі на заканчэнне таго, што прамінае.
14 Але розум іх прытупіўся, бо аж да цяперашняга дня, калі чытаюць Стары Запавет, гэтая заслона застаецца нязнятай, бо толькі ў Хрысце яна адсланяецца.
15 Дык па сённяшні дзень, калі чытаюць Майсея, заслона ляжыць на іх сэрцах.
16 А калі хто навяртаецца да Госпада, заслона ападае.
17 Госпад ёсць Дух, а дзе Дух Госпадаў, там свабода.
18 Мы ж усе з адкрытым тварам аглядаем славу Госпадаву, быццам у люстэрку, і перамяняемся ў Яго вобраз з яснасці ў яснасць, так, як ад Госпадава Духа.