1 Няўжо-ж пачынаць нам ізноў знаёміцца? Няўжо-ж патрэбны для нас, як для некаторых, паручаючыя лісты да вас, ці паручаючыя ад вас?
2 Вы — наш ліст, напісаны ў сэрцах нашых, які пазнаюць і чытаюць усе́ людзі;
3 вы пака́зваеце сабою праз служэньне нашае, што вы — ліст Хрыстовы, напісаны не́ чарніламі, але Духам Бога Жывога, не на каме́нных табліцах, але на цяле́сных табліцах сэрца.
4 Гэтакую пэўнасьць мы маем у Богу праз Хрыста
5 не затым, што мы здольныя думаць не́шта ад сябе́, быццам із сябе́, але здольнасьць нашая ад Бога:
6 Ён даў нам здольнасьць быць слугамі Новага Запаве́ту, ня літары, але духа, бо літара забівае, а дух ажыўляе.
7 Калі-ж служэньне сьме́рці ў літарах, выкаванае на камнях, было ў слове, ажно сыны Ізраілявы не маглі глядзе́ць на аблічча Майсе́явае праз славу аблічча яго, якая мінае,
8 дык ці ня шмат бале́й будзе ў славе служэньне духа?
9 Бо, калі служэньне асуджэньня есьць слава, дык шмат бале́й багата славаю служэньне апраўданьня.
10 Дый услаўленае наве́т ня слаўнае ў тэй ме́ры з прычыны славы, што мае выявіцца.
11 Бо, калі слаўна тое, што мінае, тым балей у славе, што астае́цца.
12 Дык, маючы вось гэткую надзе́ю, паступаем з вялікай адвагаю.
13 Але ня так, як Майсе́й, які пакрываў аблічча свае́, каб сыны Ізраілявы не пазіралі на канец таго, што мінае.
14 Але зацьміліся розумы іх, бо тая-ж заслона да сягоньняшняга дня астае́цца нязьнятай пры чытаньні старога запаве́ту, бо яна ў Хрысьце́ зьніштажаецца.
15 Дагэтуль, калі яны чытаюць Майсе́я, заслона ляжыць на сэрцах іхніх;
16 але, калі зварачаюцца да Госпада, заслона здымаецца.
17 Бо Госпад ёсьць Дух; а гдзе́ Дух Гасподні, там свабода.
18 Мы-ж усе́, адкрытым абліччам, як у люстры, пазіраючы на славу Гасподню, перамяняемся ў той жа абра́з ад славы ў славу, як ад Гасподняга Духа.