1 І сказаў Ісус да вучняў сваіх: спакусы ня могуць ня прыйсьці, але го́ра таму, праз каго яны прыходзяць:
2 ле́пей было-б яму, калі б камень ад жорнаў паве́сілі яму на шыю і кінулі яго ў мора, чымся каб ён спакусіў аднаго з малых гэтых.
3 Глядзіце-ж за сабою. Калі-ж саграшыць проці цябе́ брат твой, дакарай яго і, калі пакаецца, даруй яму;
4 і калі сем разоў у дзе́нь саграшыць проці цябе́ і се́м разоў у дзе́нь зьве́рнецца да цябе́ ды скажа: «каюся», даруй яму.
5 І сказалі апосталы Госпаду: дадай нам ве́ры.
6 Госпад сказаў: калі-б вы ме́лі ве́ру з зе́рне гарчычнае і сказалі смакоўніцы гэтай: вы́караніся і перасадзіся ў мора, то яна паслухала-б вас.
7 А хто з вас, маючы слугу, што гарэ ці пасе́, калі ён прыдзе з поля, скажа яму: ідзі хутчэй, сядай за стол?
8 Дык ці ж ня скажа яму: прырыхтуй мне́ павячэраць і, падпераза́ўшыся, служы мне́, пакуль буду е́сьці ды піць, і пасьля еш і пі сам?
9 Ці дзякуе ён слузе́ гэнаму за тое, што зрабіў загаданае яму? Ня думаю.
10 Так і вы, калі вы́паўніце ўсё, што зага́дана вам, кажы́це: мы слугі нічога ня вартыя, бо зрабілі, што павінны былі зрабіць.
11 І сталася, як ішоў да Ерузаліму, праходзіў між Самарыяй і Галілеяй.
12 І, калі ўваходзіў Ён у адно сяло, спаткалі Яго дзесяцёра пракажоных, якія затрымаліся здалёк.
13 і моцным голасам гаварылі: Ісус Настаўнік! памілуй нас.
14 Убачыўшы іх, Ён сказаў ім: ідзе́це, пакажэцеся сьвяшчэньнікам. І калі яны йшлі, ачысьціліся.
15 Адзін жа з іх, бачучы, што паздараве́ў, вярнуўся, моцным голасам сла́вючы Бога,
16 і паваліўся да ног Яго, дзякуючы Яму, і гэта быў Самаранін.
17 Тады Ісус сказаў: ці ня дзе́сяць ачысьціліся? дзе́-ж дзе́вяць?
18 яны не вярнуліся аддаць славу Богу, апрача гэтага чужынца.
19 І сказаў яму: устань, ідзі; ве́ра твая спасла цябе́.
20 Запытаны-ж фарысэямі, калі прыйдзе Царства Божае, адказаў ім: ня прыйдзе Царства Божае відавочна.
21 і ня скажуць: вось яно тут, ці вось там. Бо вось, Царства Божае ўнутры вас ёсьць.
22 Вучням жа сказаў: прыйдуць дні, калі захо́чаце бачыць хоць адзін дзень Сына Чалаве́чага, і ня ўбачыце;
23 і скажуць вам: »вось тут», ці »вось там», — ды не хадзіце й не ганяйцеся,
24 бо як бліскавіца, мільгануўшы з аднаго краю не́ба, да другога краю не́ба сьве́ціць, так будзе Сын Чалаве́чы ў дзе́нь свой.
25 Але мусіць Ён многа працярпе́ць, і адцураецца яго род гэты.
26 І, як было ў дні Ноя, так будзе ў дні Сына Чалаве́чага:
27 е́лі, пілі, жаніліся, выходзілі замуж да таго дня, як Ной увайшоў у човен, і прыйшоў патоп, і загубіў усіх.
28 Таксама, як было ў дні Лота: е́лі, пілі, куплялі, прадавалі, садзілі, будавалі;
29 але ў дзе́нь, калі Лот выйшаў з Садому, лінуў агонь ды з се́ркаю з не́ба і зьнішчыў усіх.
30 Так будзе і ў той дзе́нь, калі прыйдзе Сын Чалаве́чы.
31 У той дзе́нь, хто будзе на страсе́, а рэчы яго ў доме, няхай ня зыходзе ўзяць іх; і хто будзе ў полі, таксама няхай не варо́чаецца.
32 Спо́мніце жонку Лотаву.
33 Хто будзе старацца захоўваць душу сваю, той загубіць яе́; а хто загубіць яе́, той ажы́віць яе́.
34 Кажу вам: у тую ноч будзе двое на аднэй пасьце́лі: аднаго возьмуць, а другога пакінуць;
35 і дзьве́ будуць малоць разам: адна будзе ўзята, а другая пакінена;
36 і двое будуць у полі; адзін узяты будзе, а другі пакінены.
37 І, пытаючыся, казалі Яму: дзе́, Госпадзе? Ён жа сказаў ім: дзе́ толькі це́ла, там зьбяруцца і арлы.