1 І, увайшоўшы, праходзіў праз Ярыхон.
2 І вось мужчына, называемы імем Закхей, а ён быў начальнікам мытнікаў і багацеям,
3 таксама імкнуўся ўбачыць Ісуса, Хто Ён, але ня мог з-за натоўпу, бо быў малы ростам;
4 і, забегшы наперад, залез на сікамору, каб убачыць Яго, бо Яму належала праходзіць міма яе.
5 І калі прыйшоў на гэтае мейсца, глянуўшы ўверх, Ісус убачыў яго і сказаў яму: Закхей! Хутчэй злазь, бо сягоньня трэба Мне быць у цябе ў доме.
6 І той пасьпешна зьлез і прыняў яго з радасьцю.
7 І ўсе, убачыўшыя, наракалі, кажучы: да грэшнага чалавека зайшоў Ён.
8 Устаўшы ж Закхей сказаў Госпаду: вось, палову маёмасьці маёй, Госпадзе, аддаю я ўбогім, і калі каго чым-небудзь пакрыўдзіў (то) аддам у чатыры разы больш.
9 А Ісус сказаў яму: сягоньня настала выратаваньне дому гэтаму, бо і ён — сын Абрагама.
10 Бо Сын Чалавечы прыйшоў знайсьці і выратаваць загінуўшае.
11 А як яны слухалі гэтае, дадаўшы, сказаў прыповесьць, бо Ён быў блізка ад Ярузаліму, і яны думалі, што хутка павінна зьявіцца Гаспадарства Бога.
12 Дык (Ён) сказаў: нейкі чалавек знатнага роду пайшоў у далёкую краіну, каб атрымаць сабе гаспадарства і вярнуцца.
13 І, паклікаўшы, дзесяць рабоў сваіх, даў ім дзесяць мінаў і сказаў ім: пусьціце ў абарачэньне, пакуль ня вярнуся.
14 Але ягоныя грамадзяне нянавідзілі яго і паслалі ўсьлед за ім пасольства, кажучы: ня хочам яго, каб (ён) гаспадарыў над намі.
15 І сталася: пры вяртаньні сваім, атрымаўшы гаспадарства, сказаў ён паклікаць да сябе тых рабоў, якім (ён) даў срэбра, каб даведацца, хто што прыдбаў.
16 І прыйшоў першы, кажучы: гаспадар! Міна твая прынесла прыбытак у дзесяць мінаў.
17 І (ён) сказаў яму: добра, добры раб! за тое, што (ты) у найменшым быў верны, будзь уладаром над дзесяцьцю местамі,
18 і прыйшоў другі, кажучы: гаспадар! міна твая прынесла пяць мінаў.
19 Сказаў жа і гэтаму: і ты будзь (уладаром) над пяцьцю местамі.
20 І (яшчэ) адзін прыйшоў, кажучы: вось міна твая, якую (я) трымаў, схаваўшы ў хустцы,
21 таму, што баяўся цябе, бо ты чалавек жорсткі: бярэш, чаго ня клаў, і жнеш, чаго ня сеяў.
22 (Гаспадар) жа кажа яму: вуснамі тваімі буду судзіць цябе, нягодны раб! Ты ведаў, што я чалавек жорсткі, бяру, чаго ня клаў, і жну, чаго ня сеяў.
23 Дык чаму (ты) ня аддаў срэбра майго мянялу, і я, прыйшоўшы, атрымаў бы яго з прыбыткам?
24 І сказаў прысутным: вазьміце ў яго міну і аддайце таму, у каго дзесяць мінаў.
25 І сказалі яму: гаспадар! ён (жа) мае дзесяць мінаў!
26 Дык кажу вам, што кожнаму, хто мае, дадзена будзе, а ў таго, хто ня мае, будзе аднята і тое, што мае.
27 А ворагаў маіх, тых, што ня захацелі мяне, каб (я) гаспадарыў над імі, прывядзіце сюды і забіце перада мною.
28 І, сказаўшы гэта, ішоў далей, узыходзячы да Ярузаліму.
29 І сталася, калі наблізіўся да Бітхвагі і Бітані, да гары, што называецца (гарой) Аліваў, паслаў двух вучняў Сваіх,
30 сказаўшы: пайдзіце ў сяло, што насупраць, у каторым, уваходзячы, знойдзеце прывязанае асьляня, на якое ніхто ніколі із людзей ня садзіўся; адвязаўшы яго, прывядзіце.
31 І, калі хто спытаецца ў вас: нашто адвязваеце? Скажыце яму так: яно патрэбна Госпаду.
32 Пайшоўшы ж, пасланыя знайшлі, як (Ён) сказаў ім.
33 Калі ж яны адвязвалі асьляня, гаспадары ягоныя сказалі ім: нашто адвязваеце асьляня?
34 Яны ж сказалі: яно патрэбна Госпаду.
35 І прывялі яго да Ісуса; і, накінуўшы на асьляня свае вопраткі, пасадзілі на (яго) Ісуса.
36 І калі Ён ехаў, падсьцілалі вопраткі свае на дарозе.
37 А калі Ён ужо пад’яжджаў да спуску з гары Аліваў, усё мноства (Ягоных) вучняў пачало, радуючыся, моцным голасом славіць Бога за ўсе цуды, якія (яны) убачылі,
38 кажучы: Багаслаўлены Гаспадар, што ідзе ў імя Госпада! Мір на Небе, і слава ў вышэйшых нябёсах!
39 Тады нікаторыя хварысэі з натоўпу сказалі Яму: Настаўнік! забарані вучням Тваім!
40 І, адказаўшы, сказаў ім: кажу вам, што калі яны замоўкнуць, дык каменьні закрычаць.
41 І калі наблізіўся, то ўбачыўшы места, заплакаў па ім,
42 кажучы: о, каб ты (Ярузалім) зразумеў хоць у гэты твой дзень, што для міру твайго! Цяпер жа (гэта) укрыта ад вачэй тваіх,
43 бо прыйдуць на цябе дні, і ворагі твае акружаць цябе валам і сьціснуць цябе адусюль,
44 і зьнішчаць цябе і дзяцей тваіх у табе і ня пакінуць у табе каменя на камені за тое, што ня распазнаў (ты) часу наведаньня цябе.
45 І, увайшоўшы ў Сьвятыню, пачаў выганяць тых, хто прадаваў у ёй і купляў,
46 кажучы ім: напісана: Дом Мой ёсьць Дом малітвы, а вы яго зрабілі лагвом разбойнікаў (Гісая 56:7; Яр. 7:4).
47 І вучыў (Ён) у Сьвятыні кожны дзень; архірэі ж і кніжнікі шукалі, як Яго загубіць, і старэйшыны народу;
48 і ня знаходзілі, што зрабіць (зь Ім), бо ўвесь народ абступаў Яго, слухаючы.