1 І прыйшоў ізноў у школу; і быў там чалаве́к, які ме́ў сухую руку.
2 І сачылі за Ім, ці не аздаровіць яго ў суботу, каб абвінаваціць Яго.
3 І ка́жа да сухарукага чалаве́ка: стань пасярэдзіне.
4 І кажа да іх: Ці нале́жыць рабíць у суботу добрае, ці рабіць благое Жыцьцё ратава́ць, ці загубіць? Яны маўчалі.
5 І, глянуўшы на іх з гне́вам, ту́жачы аб жо́рсткасьці сэрцаў іхніх, кажа таму чалаве́ку: працягнí руку тваю. Ён працягнуў, і зрабілася рука ягоная здаровая, як і другая.
6 Фарысэі, выйшаўшы, зараз жа склікалі з Ірадзіянамі раду аб Ім, каб загубіць Яго.
7 Але Ісус з вучнямі Сваімі адыйшоўся да мора, і за Ім пайшло множства народу з Галіле́і, Юдэі,
8 Ерузаліму, Ідумэі і з-за Іордану; дый з ваколіц Тыру й Сідону вялікай грамадой, пачуўшы, што Ён рабіў, ішлі да Яго.
9 І сказаў ву́чням Сваім, каб для Яго быў прыгатава́ны чо́вен, з увагі на мно́жства народу, каб ня цíснуліся да Яго.
10 Бо многіх Ён аздаравíў, дык хворыя цíснуліся да Яго, каб дакрану́цца да Яго.
11 І ду́хі нячы́стыя, ба́чучы Яго, па́далі перад Ім ды крычэлі, кажучы: Ты — Сын Божы!
12 Але Ён крэпка пагразіў ім, каб не выяўля́лі Яго.
13 І ўзыходзе на гару́ і кліча да Сябе́, каго Сам хаце́ў; і прыйшлі да Яго.
14 І выбраў з іх дванаццацех, каб з Ім былі, і каб пасылаць іх прапаве́дываць,
15 ды каб ме́лі ўладу аздараўля́ць ад хво́расьцяў і выганяць дэманаў;
16 і даў Сымону імя Пётр;
17 і Якава Завядзе́явага і Іоана, брата Якава, ім даў іме́ньні Боанэрге́с, што значыць — сыны громавы,
18 і Андрэя, і Піліпа, і Баўтраме́я, і Мацьве́я, і Хаму́, і Якава Алфе́явага, і Фадзе́я, і Сымона Кананіта,
19 ды Юду Іскарыёта, які й прадаў Яго.
20 І прыходзяць у дом: і ізноў зыхо́дзіцца народ, так што ім немагчы́ма было і хле́ба пае́сьці.
21 І, дачуўшыся, родныя Яго пайшлі ўзяць Яго, бо апавяда́лі, быццам Ён ня пры розуме.
22 А кніжнікі, што прыйшлі з Ерузаліму, гаварылі, што Ён ма́е ў Сабе́ вэльзэву́ла ды што выганяе дэманаў імем іхняга князя.
23 І, клікнуўшы іх, гаварыў ім прыпо́весьцямі: як можа сатана́ сатану́ выганяць?
24 Калі царства разьдзе́ліцца само ў сабе́, ня можа ўстаяць царства тое;
25 і калі дом разьдзе́ліцца сам у сабе́, ня можа ўстая́ць дом той;
26 і калі сатана́ падняўся на самога сябе́ ды разьдзяліўся, ня можа ўстая́ць, але кане́ц яму.
27 Ніхто, увайшоўшы ў дом дужо́га, ня можа абрабаваць дабра́ ягонага, пакуль ня зьвя́жа дужо́га, і тады абрабуе дом ягоны.
28 Запраўды кажу вам: будуць дарава́ны сыно́м чалаве́чым усе́ грахí і хулы́, якімі-б яны ні хулíлі;
29 але хто будзе хулíць Духа Сьвятога, таму ня будзе дарава́на ніколі, але падляга́е ве́чнаму асуджэньню.
30 Бо казалі: у Ім нячысты дух.
31 І прыйшлі браты і маці Яго і, сто́ячы во́нках, паслалі да Яго клікаць Яго.
32 І сядзе́ў каля Яго народ. І сказалі Яму: вось маці твая і браты тваі на падво́рку пытаюць Цябе́.
33 І сказаў ім, мовячы: хто маці Мая́ ці браты Мае́?
34 І, глянуўшы наўкола на сядзе́ўшых ля Яго, кажа: вось маці Мая́ і браты Мае́;
35 бо хто выпаўня́цімець волю Божую, той Мне́ і брат, і сястра, і маці.