1 Паколькі (ужо) многія ўзяліся складаць апавяданьне адносна добра вядомых між намі падзей,
2 як перадалі нам тыя, што ад пачатку былі вачавідцы і служыцелі Слова,
3 прыйшло на думку і мне, дасьледаваўшы наноў усё вельмі пільна, апісаць табе па парадку, высокашаноўны Тэахвіле,
4 каб (ты) даведаўся адносна таго, (у) чым быў настаўлены: у верагоднасьці (гэных) слоў.
5 Быў (жа) у дні Гірада, валадара жыдоўскага, нікаторы сьвятар імем Захар з Авіявай чаргі і жонка ягоная з дачок Агаронавых; і імя ейнае — Альжбета.
6 Былі ж (яны) абое праведныя перад Богам, жывучы па ўсіх прыказаньнях і пастановах Госпадавых бяззаганна.
7 І ня было ў іх дзіцяці, бо Альжбета была няплодная, і абое (яны) былі састарэлымі ў днях сваіх.
8 Выпала ж яму служыць у парадку чаргі сваёй перад (Абліччам) Бога.
9 Згодна звычаю сьвятароў атрымаў (ён) жэрабя кадзіць, увайшоўшы ў Сьвятыню Госпада;
10 і ўсё мноства народу ў час каджэньня малілася вонках.
11 І зьявіўся яму Ангел Госпада, стоячы справа ад кадзільнага ахвярніка.
12 І сумеўся Захар, убачыўшы, і страх напаў на яго;
13 але Ангел сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Яан.
14 І будзе табе радасьць і весялосьць, і многія ўзрадуюцца з нараджэньня ягонага;
15 бо (ён) будзе вялікі перад Госпадам; і ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ў чэраве маткі сваёй;
16 і многіх сыноў Ізраэлявых наверне да Госпада Бога іхнага;
17 і ён будзе ісьці перад Ім у Духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы ба́цькаў да дзяцей, і няпаслухмяных да мудрасьці праведных, каб падрыхтаваць Госпаду народ гатовы.
18 І сказаў Захар Ангелу: па чым пазнаю я гэтае? бо я стары, і жонка мая састарэлая ў днях сваіх.
19 І, адказваючы, Ангел сказаў яму: я Гаўрыіл, што перад Вачамі Бога стаю, і пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.
20 І вось, будзеш (ты) маўчаць, і ня здолееш гаварыць да таго дня, калі гэтае збудзецца, за тое, што (ты) ня паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час.
21 І чакаў народ Захара і дзівіўся, што ён марудзіць у Сьвятыні.
22 Выйшаўшы ж, ён ня мог гаварыць да іх, і (яны) пазналі, што (ён) бачыў у Сьвятыні зьяву; і ён даваў знакі ім і заставаўся нямым.
23 І сталася, як скончыліся дні служэньня ягонага, прыйшоў (ён) у дом свой.
24 Пасьля ж гэтых дзён зачала́ Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, ка́жучы:
25 так учыніў мне Госпад у дні, у якія Ён глянуў (на мяне, каб) зьняць зь мяне ганьбу між людзьмі.
26 У шосты ж месяц пасланы быў Ангел Гаўрыіл ад Бога ў места Галілейскае, якога назва Назарэт,
27 да дзевы, заручанай з мужам, імя якому Язэп, з дому Давідавага; а імя дзевы — Марыля.
28 І, увайшоўшы да яе, Ангел сказаў: радуйся, ласкай (Божай) абдараваная! Госпад з табою; багаслаўлена ты між жанок.
29 Яна ж, убачыўшы (яго), была зьбянтэжана ад слова ягонага і разважала, што гэта (за) прывітаньне магло бы быць?
30 І сказаў ёй Ангел: ня бойся, Марыля; бо (ты) знайшла Багадаць у Бога.
31 І вось зачнеш у чэраве і народзіш Сына і дасі Яму Імя: Ісус.
32 Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага будзе названы, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага,
33 і будзе гаспадарыць над домам Якубавым давеку, і Гаспадарству Ягонаму ня будзе канца.
34 Марыля ж сказала Ангелу: як гэта будзе, калі (я) ня ведаю мужа?
35 І, адказваючы, Ангел сказаў ёй: Дух Сьвяты найдзе́ на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе: вось чаму і нараджаемы Сьвяты будзе названы Сынам Бога.
36 І вось, Альжбета, сваячка твая, і яна зачала́ сына ў старасьці сваёй, і гэта (ужо) ёй ёсьць шосты месяц, той, (якую) называюць няплоднай.
37 Бо ў Бога ніводнае слова ня застанецца бяссільным.
38 І сказала Марыля: вось (я) — слуга Госпада; няхай станецца мне па слову твайму. І адыйшоў ад яе Ангел.
39 Устаўшы ж Марыля ў тыя дні борзда пайшла ў горную краіну, у места Юдзіна,
40 і ўвайшла ў дом Захара і прывітала Альжбету.
41 І сталася, як Альжбета ўчула прывітаньне Марылі, устрапянулася дзіцятка ў чэраве яе, і напоўнілася Альжбета Духам Сьвятым,
42 і закрычала моцным голасам і сказала: багасла́ўлена ты між жанок, і багасла́ўлены Плод чэрава твайго.
43 І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?
44 Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, устрапянулася вясёла дзіцятка ў чэраве маім.
45 І шчасьліва паверыўшая, бо збудзецца сказанае ёй ад Госпада.
46 І сказала Марыля: вяліча́е душа мая Госпада;
47 і ўзрадаваўся дух мой у Богу Збавіцелю маім,
48 што глянуў (Ён) на пакорлівасьць рабыні Ягонай, бо вось адгэтуль шчасьліваю называць будуць мяне ўсе роды,
49 бо вялікае ўчыніў мне Ду́жы; і сьвятое Імя Ягонае;
50 і міласэрнасьць Ягоная ў роды радоў для тых, што баяцца Яго.
51 (Ён) учыніў сілу Рукою Сваёю; расьсеяў напышаных думкай сэрца іхнага;
52 скінуў моцных з пасадаў і ўзьнёс пакорлівых,
53 галодных насыціў дабром, а багатыроў адправіў ні з чым;
54 падтрымаў Ізраэля, служку Ягонага, успомніў пра літасьць,
55 як сказаў да ба́цькаў нашых, да Абрагама і насеньня ягонага давеку.
56 Прабыла-ж Марыля зь ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.
57 А Альжбеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.
58 І пачулі суседзі ды сваякі ейныя, што Госпад явіў вялікую літасьць Ягоную над ёй і радаваліся зь ёю.
59 І сталася: у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго па імені бацькі ягонага, Захарам.
60 І, адказаўшы, маці ягоная сказала: не, але названы будзе Яанам.
61 І сказалі ёй: нікога няма ў радні тваёй, хто завецца імем гэтым.
62 І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы (ён) хацеў назваць яго.
63 І, папрасіўшы дошчачку, (ён) напісаў, загадваючы: Яан ёсьць імя ягонае. І зьдзівіліся ўсе.
64 У той жа час расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і (ён) стаў гаварыць, багаслаўляючы Бога.
65 І напаў страх на ўсіх жыву́чых вакол іх; і па ўсёй горнай краіне Юдэйскай расказавалі (пра) усе гэтыя падзеі.
66 І ўсе, хто пачуў, склалі (гэта) у сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе дзіця гэтае?» І Рука Госпада была зь ім.
67 І Захар, бацька ягоны, быў напоўнены Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:
68 «Багаславен Госпад Бог Ізраэляў таму, што наведаў і ўчыніў збаўленьне народу Ягонаму.
69 І ўзьняў Рог збаўленьня нам у доме Давідавым, слугі Ягонага,
70 як абвясьціў праз вусны былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,
71 збаўленьне ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх нянавідзячых нас;
72 учыніць літасьць ба́цькам нашым і ўспомніць Запавет Свой сьвяты,
73 прысягу, якой прысягаўся Абрагаму, ба́цьку нашаму:
74 даць нам бяз страху, збавіўшы ад рукі ворагаў нашых, служыць Яму
75 у сьвятасьці і праведнасьці перад Ім усе дні жыцьця нашага.
76 І ты, дзіця, прарокам Найвышэйшага названы будзеш; бо (ты) будзеш ісьці перад Абліччам Госпада, (каб) падрыхтаваць шляхі Яму;
77 даць веданьне збаўленьня народу Ягонаму ў дараваньні грахоў іхных
78 па прычыне сардэчнай літасьці Бога нашага, у каторай адведаў нас Усход з вышынí,
79 (каб) прасьвяціць тых, што сядзяць у цемры і цяню сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на дарогу міру».
80 А дзіця даро́сьлела і ўмацоўвалася духам, і было ў пустэльнях аж да дня зьяўленьня свайго Ізраэлю.