1 Бо ўсякі архірэй, які выбіраецца зь людзей, дзеля людзей жа і пастаўляецца перад Богам, каб прыносіць дары і ахвяры за грахі;
2 каб мог паблажаць няцямным і заблуканым, таму што ён і сам абложаны немаччу.
3 Таму ён павінен як за народ, так і за сябе прыносіць (ахвяры) за грахі.
4 І ніхто самавольна ня бярэ на сябе гэтую чэсьць, але прыклікаемы Богам, як і Агарон.
5 Так і Хрыстос ня Сам Сябе праславіў, каб стаць Архірэем, але Той, Хто сказаў Яму: «Ты — Сын Мой, Я сягоньня нарадзіў Цябе»;
6 як у іншым мейсцы кажа: «Ты Сьвятар на векі вякоў паводля чыну Мельхісэдэка».
7 Ён, у дні Цела Свайго, узьнёс з моцным лямантам і сьлязьмі малітвы і маленьні да Таго, Хто мог выратаваць Яго ад сьмерці, і быў пачуты за багавейнасьць.
8 Хоць Ён і Сын, аднак навучыўся паслушэнству праз усё тое, што перацярпеў.
9 І, стаўшы ўдасканаленым, стаўся прычынай вечнага выратаваньня для ўсіх, хто Яму паслухмяны,
10 названы Богам Архірэем паводля чыну Мельхісэдэка,
11 пра Якога нам належала гаварыць многа, але цяжка растлумачыць, таму што вы зрабіліся няздольнымі слухаць.
12 Бо паводля часу вам належыць быць настаўнікамі, але вы ізноў маеце патрэбу, каб хто вучыў вас першапачаткам Слоў Бога, і вам ізноў трэба малако, а ня цьвёрдая ежа.
13 Бо кожны, хто корміцца малаком, нясьведамы ў слове праведнасьці, бо ён ёсьць нямаўля;
14 а дасканалым уласьціва цьвёрдая ежа, бо іхныя пачуцьці практыкай прывучаны, каб адрозьніць дабро ад зла.